Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 87]

Herfst.

Aan Hubert Eyck te Heerlen.

Het beukenbosch is bruin als oud-geroest ijzer
en er staat een eik vol gouden munt,
de bewaasde vijver ligt vol puin van blâren
gelijk in mijn hart 't verdriet van den dag.

En er zit een musch eenzaam op een tak
zooals ik-zelf woon in dit land.

O mijn herssens, verkankerd van 't verdriet,
en mijn bloed verouderd in mijn lijf..

De vliegzwam gloeit als een bloedvlek in 't bosch
en 't bosch ruikt als een lijk;

mijn voeten gaan over 't mollig mos
als over week, rot vleesch..

En ik denk aan Jezus-Christus, mijn God,
die stierf op een dood hout uit 't bosch,

o, Jezus-Christus!..