Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 82]

Mijn pijpken.

Als de nacht zijn koude starren
op de heldre ruit verspreidt
en mijn bezigheen verwarren
daar 't verdriet mij weêr verbeidt,

als de lamp suist diep-bewogen
en 't penduul haar angsten tikt
daar de tranen in mijne oogen
beider zielen weer verstrikt,

pijpken-lief dan zie ik zuchtend
naar de krullen van uw smoor,
naar uw krinkels flauw vervluchtend
's ballings droeve kamer door;

pijpken-lief dan lachen beelden
uit uw pluizerigen rook....
Beelden....die mijn smart eens heelden,
beelden, zoet in verren smook!

Maar ik leg u droevig neder
als ik, bevend en vol rouw,
in uw teeder rook-geveder
't bloed der vlammen weer aanschouw;

als ik in uw wolken-pruikjes
't flitsen der kanonnen zie,
't valsche vuur uit bosch en struikjes
in uw wervelen bespie;

als ik in uw bloemig kruiven
't kraken der granaten hoor
die langs oude gevels guiven:
Pijpken, 'k hou niet van uw smoor.