Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 80]

In memoriam Patris.

(Toujours ce souvenir m'attendrit et me touche.) A. Chénier.

o Jeugd, o tijd, o jonge dagen,
als in de droom'ge kamer laat
mijn vader smoorde een smaaklijk pijpken
en alles stil werd op de straat;

als door het open venster geurde
de zoete reuk van blauw glycien
en Vader in een goudsnêe-boeksken
‘De Lootling’ las, van Jan en Trien..

Als in den gloei der avondlampe
het smoorgekrul der pijp afdreef
en onder 't gele lampe-kapsel
dien tragen tabaksrook versteef..

Als 't licht der maan een glans verprikte
in 's vaders diep-geschoven bril
en soms een blaadje spaarzaam kraakte
en alles stil weer werd, heel stil..

Als vader dan eens heimlijk lachte
om Jan's weervaren met zijn Trien,
terwijl de smeul'ge kamer stoorde
van toebaksrook en blauw glycien;

[p. 81]

 

terwijl de oude schilderijen

 

beduisterden den stillen wand

 

en Delftsche porceleinen glimden

 

bij 't koper op den schoorsteen-rand;

 

 

 

en wij in 't rustig bedje lagen,

 

zóo slaaprig-licht, zóo koel-verblijd,

 

dat wij den zoelen nacht beminden

 

om 's vaders schoone aanwezigheid.

 

 

 

O jeugd, o tijd, o jonge dagen..

 

Nu is dees avond-kamer heen

 

waar vader smoorde een smaaklijk pijpken..

 

En 't is een vreemde droom naar 't scheen..

 

 

 

De jeugd versmelt in 't weenend harte;

 

de schoon herinnring knagend blijft.

 

Maar in de ziel brandt bittre smarte

 

omdat die vreugde ook henendrijft.