Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 64]

In memoriam August Stappers.
† Ijzer, mei 1915.

‘Zie, alles neigt als een schaduw.’
Ps. 108, 23.

Gij, vochtig gras, nog nat van bloed en regen
dat aan uw malsch gehalm vol roode perels gloeit,
ach, waai niet op en neer... Zoudt ge u bewegen
daar straks zijn dierbaar bloed uw halms heeft over-vloeid?
Verroer niet in den gloor van dezen avond;
de toorts'ge zonneklaarte in al uw druppels rilt
en in zijn bloed, uw weeken halm belavend,
de lucht van 't vaderland nu eindloos zoet weertrilt.
Ach, waai niet op en neer... Zie hoe de boomen,
de wolken, de avondster, het lis en 't schaadwend riet
hun schoone beelden in zijn bloed verloomen
dat aan uw halmen glimt en God hier peerlen liet.
Och, blijf eerbiedig stil... De droppels hangen
vol gloeiend hartebloed in 't stervend avondrood;
van eeuwge rijpe zon zijn zij bevangen;
uw halmen zijn, droef gras, vol leven en vol dood.
Een weinig tijd nog en de zon gaat kwijnen;
hoe traag versterft haar gloor in zijn onnoozel bloed;
de lucht van 't vaderland zal zacht verdwijnen
uit 't roode eelgesteent' dat op uw halm vergloed.
En waait gij, vochtig gras, straks weg en neder
dat 't duisterende bloed van uwe halmen rilt,
zijn dierbaar bloed keert in Gods aarde weder
en rust in Vlaandren's grond die nu van weemoed trilt...