Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 37]

Laus Hollandiae.

Aan de WelEdele Familie Patijn, te Baarn.

Hoe nog de wrong der vlammen in onze oogen blaakt
der trouwgeliefde Stad waar nu mijn hart naar snikt, -
Antwerpen, die ik vrij en lief heb, aangeblikt
slechts in herinnering nog en mijne ziel ontschaakt, -

hoe zwaar ook, moedloos man, ik werd in 't hart geraakt
en om mijn goede Stad in droefheid ga verstrikt
daar straks de klis der vlam mijn oud huis heeft gelikt
en mij, o God, van uur tot uur zwaarmoedig maakt, -

toch zijn mij de oogen nat van dankbaar hartsverdriet
en drupt in 't Baarnsche Bosch op 't neergestrooid geblaert
soms eenzaam in d' kerf stwind des ballings heet getraan;

want, ach, schoon Holland is mijn dierbaar Vlaandren niet,
maar 'k zie haar dankbaar aan nu ze op mijn weemoed staart
en liefdrijk over mij haar goeden kus laat gaan...