Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 33]

‘Et omnis gloria carnis ut flos foeni cadet’.

Aan de nagedachtenis mijner
gestorven Belgen bij den I J zer.

Als straks zieke blaaren ruischen
over 't mijmrend graf
waaien ze ook langs de eedle kruisen
op de versche zoden af;

want ze zijn de gulle wade
- riekt haar herfst niet wonderzoet? -
nu de plof zwijgt van de spade,
over 't versch-gevloten bloed;

want de dood waart in de kruinen,
strooit de gele blaaren neer
en op j eugdge levenspuinen
vindt wat stierf 't gestorven weêr;

vlieten blaaren uit de twijgen
op de kille aarde af:
God liet ook zijn nmartlaars zijgen
in het zwijgend graf..