Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 29]

Aan mijn Belgen bij den Yzer

Laaien uwe bajonetten

ros van gloed;

blinkt het koper der trompetten

rood als bloed;

ziet gij ginds uw Vlaandren blaken,
hoort ge uw steden spokkrend kraken,

Belgen, houdt dan moed!

Flapt een doodswind uit het Noorden

in de vaan;

wervelt smoor uit Vlaandren's oorden

op u aan;

ziet gij ginds uw Vlaandren rooken
en uw steden knerpend smooken,

Belgen, blijft dan staan!

Ach, hoort gij een gillend schreien

uit dien brand;

ziet ge bloedschijn op de weien

van uw land;

hoort ge soms door bosschen, hagen,
de' angstschrei van uw volk opvlagen,

Belgen, houdt dan stand!

Rijst soms uit den doom der duinen

't vaderhuis....

Wie, wie blaakte 't straks tot puinen?

't Is de Pruis....

Prangt dan, Belgen, uw geweren,
gaat den valschen vijand keeren,

Belgen, broeders, houdt u struisch!