Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)
(1919)–Karel van den Oever–
Auteursrecht onbekend
[pagina 13]
| |
‘C'est le cheval a Michel’.Ga naar voetnoot*)Ginds wervelt het stof op de velden..
De dappre lanciers rennen voort;
hun schommlende zadels ze kraken;
hun peerden zijn grauw oversmoord..
Dààr zwerven in 't hakhout de Pruissen!
‘En avant!’ roept Michel de sergeant
en zie, als een donder, opdaavren
de schoone lanciers over 't land.
o, 't Krijschen van lansen en sabels..
't Gevloek en geschrei in het rond..
Het raatlen der wreede geweren..
Dat bloed op 't geblaert en den grond..
Zijn Pruissen dan schuchtere hazen?
Ze vlieden uit 't veld zonder eer
en, God, triomfantelijk keeren
de dappre lanciers zingend weer..
Maar, laas! rood bebloed en ontzadeld
ginds strompelt een doodsch-hijgend paard;
een moede lancier houdt den teugel
en droomt vol verdriet grondewaart..
En vragen hem goei kameraden:
‘A qui ce cheval?'.. Jean, tu dors?’
hij snikt: ‘C'est le cheval à Michel..
le brave sergeant, il est mort....’
|
|