Hemel-sucht, ofte syne laetste besigheydt: vervattende eenighe stucken des Nieuwen Testaments, als de Gheboorte, Opvoedingh, ende eenighe Wonderdaden onses Heeren iesu Christi
(1649)–Herman Ockes–
Auteursrechtvrij
[pagina 73]
| |
Stemme: Wereldt met u schijn.ACh wat is den Mensch,
Stadigh vol ellenden;
Wie hadd’ oyt zijn wensch,
Waer hy sich oock wenden,
Is ‘t eene kruys voorby,
Komt d’ander weder,
Geduyrigh droef en bly
Gaet op en neder,
Doch d’een heeft meerder voordeel,
En d’ander zwaerder last en sorghen,
De reden van dit oordeel,
Is in Godts raedt alleen verborghen.
| |
[pagina 74]
| |
2 Siet hier een ghetal,
Van bedroefde Herten,
Die veel boven al
Sijn bela’en met smerten;
Bevleckt door al de Le’en,
Van Hooft tot Voeten,
Dies sy van yder een
Haer scheyden moeten;
Hier in een Vleck och Armen,
Haer Stem van verre sy verheffen,
ô Iesu wilt ontfarmen:
Soo mach ons dijn ghenade treffen.
3 Christus sprack tot haer,
Als tot sijne Sonen,
Gaet u allega’er
Aen den Priester thoonen;
Sy murmureerden niet,
Op yets uytwendigh,
Noch of ’t Priesters ghebiedt
Haer keurd’ ellendigh;
| |
[pagina 75]
| |
Maer ginghen vlijtigh henen,
Op Christi woordt alsoo wy mercken,
Gheen Mensch kond’ haer verleenen
Genesingh; dan Godts wonder wercken.
4 Doen sy op de gangh
Waren onderweghen,
Hebben sy eer langh
Reynigingh verkreghen;
Een siende (onder haer,)
Hem dus ghenesen,
Keert we’er, gaet Christum na’er:
Heeft Godt ghepresen;
Waer bleven dan de neghen,
’t Scheen of sy Godt niet dancken wouden,
Dees vreemd’lingh daer en teghen
Quam: doch ’t gheloof had’ hem behouden.
5 Reynight ons ô Godt,
Van de vuyle smetten,
Leert ons u Ghebod’:
En dijn suyv’re wetten;
| |
[pagina 76]
| |
Gantsch geestelijck Melaets,
Sijn wy bevonden
Geneghen tot yet quaedts,
Wascht af de sonden,
En laet ons niet afwijcken,
Te off’ren lof nae dijn geboden,
Op dat wy niet ghelijcken,
Dees neghen ondanckbare Ioden.
|
|