Hemel-sucht, ofte syne laetste besigheydt: vervattende eenighe stucken des Nieuwen Testaments, als de Gheboorte, Opvoedingh, ende eenighe Wonderdaden onses Heeren iesu Christi

[Wie kan twee Heeren wel gerieven]

Wie kan twee Heeren doen gheley,
Godt en den Mammon alle bey;
Wie draeght sorghe even groot,
Voor Ziel en Lichaem in der noodt.

Stemme: De Wereldt is gheheel in roere.

WIe kan twee Heeren wel gerieven,
Die gantsch verscheyden zijn gesint

[p. 77]

 

Men sal d’een haten d’ander lieven,

 

d’Een wert veracht d’ander bemint,

 

Ghy kondt niet wesen (Menschen Kint)

 

Bereydt,

 

Te dienen Godt en Mammon blindt,

 

’t Is al te grooten onderscheydt.

 

2 Tot buyck-dienst gaet u niet begeven,

 

Ghy die Discipels Christi zijt:

 

Wilt dan niet sorghen voor u leven,

 

Voor Spijs’ of dranck t’eenigher tijdt;

 

Noch voor u Lichaem hoe dat ghy ‘t

 

Sult kle’en,

 

’t Lichaem, en ’t leven, streckt sich wijt,

 

In waerde boven deser een.

 

3 Aenziet de Voghels, t’ aller uren

 

Sy zaeyen noch en maeyen niet,

 

Of sy vergad’ren in geen schueren,

 

Nochtans Godt voed’se soo men ziet,

 

Hebt ghy niet boven haer gebiedt,

 

O Mensch,

[p. 78]

 

Wie kan besorght wesende yet,

 

Tot sijn lenghde toedoen na wensch.

 

4 Wat wilt ghy sorgen voor de Kleeren,

 

Siet hoe de Lely wast in’t Groen,

 

Die haer met Werck, noch Vlas gheneren:

 

Ghelijck de Menschen moeten doen;

 

Nochtans sey Christus in’t Sermoen,

 

’t Cieraet,

 

Van Salomon heerlijck en koen,

 

Was niet als eender die hier staet.

 

5 Indien dan Godt alsoo wil kleeden,

 

Het Gras dat heden schoon op gaet,

 

En Morgen wort als Hooy vertreden:

 

Gheeft u sijn sorgh niet veel meer baet?

 

ô Kleyn gheloovigh Mensche! jae ‘t;

 

Wel aen,

 

Maeckt dan van Spijs, noch Dranck gheen praet,

 

Of kleedingh, laet al ’t sorghen staen.

 

6 Want na dees’ dinghen d’Heyd’nen trachten,

 

Doch ons hulp is in God’s beleydt,

[p. 79]

 

Soeckt dan voor al met gantscher krachten

 

God’s Rijck en sijn gherechtigheydt;

 

Dees’ dinghen zijn u al bereydt,

 

Om niet,

 

Laet Morghen sorgen, ’t is gheseydt,

 

Elck dach die draeght sijn selfst verdriet.