Hemel-sucht, ofte syne laetste besigheydt: vervattende eenighe stucken des Nieuwen Testaments, als de Gheboorte, Opvoedingh, ende eenighe Wonderdaden onses Heeren iesu Christi

[p. 70]

[D’eeuwighe Wijsheydt van boven gekomen]

Hoe listigh komt dit Volck om Christo te verrassen,
Maer sijne wijsheyt, kan wel op haer vragen passen.

Stemme: Schoonste Leerinde.

D’Eeuwighe Wijsheydt van boven gekomen,
Is Iesus Christus Godes Soon,
Wonder dat sich d’Aertsche lieden niet schromen:
Stellend’ haer teghen sijn Persoon;
Om in dispuyt of twist met hem te treden,
Als de Ioden deden// en den Sadducee,
Dit nijdigh Volck was nimmermeer te vreden,
Die oock niet beleden// een van dese twee,
Engel, noch Gheest, noch geen verrijsenis,
Hoe wel het regel-recht tegen de Waerheyt is.

2 Sy komen dan seer bedrieghelijck vragen,

Als een die met d’opstandingh spot,
Segghende Meester voor jaren en daghen
So gaf ons Moyses een Ghebodt;

[p. 71]

 

Dat wie in echt sich gaf met eender Vrouwen,

 

En naer ’s doods benouwen// haer geen Kinders laet,

 

Sijn Broeder sal als dan de Weduw’ trouwen:

 

Om het Huys te bouwen// en verwecken zaet;

 

Nu waren seven Broeders in ons Stadt,

 

Die hebben achter een de selve Vrouw gehadt.

 

3 Nae ’t overlijden van alle dese,

 

So sturf de Vrouw in’t eynd’ daer naer,

 

Nu in d’opstandingh wiens Wijf sal ’t wesen:

 

Sy haddens’ hier doch allegaer;

 

Maer Christus sprack ghy dwaelt vol ydel driften,

 

Wetet niet de Schriften,

 

Noch des Heeren macht,

 

Leest, en wilt niet met eygen wijsheydt siften

 

Dese waerde giften// Godes, hoogh ge-acht:

 

Want men niet Trout noch Hylickt in God’s Rijck,

 

Maer yder sal in vreught de Eng’len zijn gelijck.

 

4 Aengaende dan van opstandingh der dooden,

 

Laest ghy noyt wat Godt Moses sey,

 

Ick Abrams Godt ben een Godt aller Goden:

[p. 72]

 

Isack en Iacobs alle bey;

 

Godt is geen Godt der dooden maer die leven,

 

Schoon sy zijn gebleven// in het duyster graf,

 

De edel ziel en heeft sich niet begeven,

 

Is by Godt verheven// vry van alle straf,

 

Voor sulcken antwoort stonden sy gantsch stil,

 

En ’t volck verwonderd’ haer om dese reden wil.

 

5 Staet af dan al die in dwalingh noch steecken,

 

Dat ziel en Lichaem t’samen sterft,

 

Daerom men u soo lichtveerdigh hoort spreecken,

 

Komt eet en drinckt al die hier zwerft;

 

Eer morghen komt, soo zijn wy doodt al steenen,

 

Dan is ’t al verdweenen// met ons minst en meest,

 

Pluckt roos en blom, vlecht Kroon en Krans met eenen,

 

Toonen wy voorhenen// dat w’er zijn gheweest;

 

Maer hoort eens wat den mondt der waerheydt seydt,

 

Neemt dese re’en in acht, eer ghy ’t te laet beschreyt.