Hemel-sucht, ofte syne laetste besigheydt: vervattende eenighe stucken des Nieuwen Testaments, als de Gheboorte, Opvoedingh, ende eenighe Wonderdaden onses Heeren iesu Christi

[Soo Godt met ons wil vierschaer houden]

Stemme: Men looft u Heer met stemmen reyne.

SOo Godt met ons wil vierschaer houden
Nae zijn gherechtigheydt,
Op duysent wy niet een en souden
Antwoorden, met bescheyt:
Want wy sijn schuldigh gheen Talenten,
Geen Silver, noch geen Goudt
Geen schat, noch geen verloopen renten,
Daer meenigh op vertrouwt.

[p. 37]

 

2 Maer wy sijn schuldigh door de sonden,

 

Een tweederleye doodt,

 

Gheen Menschen die betalen konden;

 

Help Heer in desen noot:

 

Verkoopt ons niet in’t sondigh leven,

 

Verstoot ons niet van dy,

 

Wilt uyt ghena de schult vergheven,

 

Neemt aen ons borgh Christi.

 

3 Die dan versoent zijt met den Heere,

 

Vergheeft u Broeder mee

 

Sijn kleyne schult, wreeckt met te leere,

 

Hout met een yder Vree;

 

Godt komt de Wraeck, die sal ’t verghelden,

 

Dus denckt, al heeft hy mijn

 

Die groote schult quijt willen schelden,

 

Hy kan weer toornigh zijn.

 

4 Niet dat Godt heden quijt sal schelden,

 

En hem daer na berout,

 

Die hy in Christo eens vry stelden,

 

Gheen schulden meer en houd’t:

[p. 38]

 

Maer dees’ gelijck’nis is ghenomen

 

Van Menschen, wiens verschil

 

In’t minst niet over een kan komen,

 

Met Godts volmaeckte wil.

 

5 Want Menschen somtijts met malkand’ren

 

Vergeven wel de schult:

 

Maer dickmael sietmen haer verand’ren

 

Door eenigh onghedult,

 

Ontstaend uyt ’s naesten qualijck spreecken,

 

En ondanckbaer ghemoet;

 

Dies sy vergeven schult we’er Wreecken,

 

Maer Godt sulckx niet en doet.

 

6 Doch die sich onversoen’lijck dragen,

 

Afgunstigh vol van haet,

 

Sy halen over hen veel plaghen,

 

Vermits dit dood’lijck quaet;

 

Ia spreecken noch, vergeeft ons Heere,

 

Gelijck wy and’re doen:

 

So Godt verhoorden haer begeeren,

 

Wie soud’ de straf bevroen.