Hemel-sucht, ofte syne laetste besigheydt: vervattende eenighe stucken des Nieuwen Testaments, als de Gheboorte, Opvoedingh, ende eenighe Wonderdaden onses Heeren iesu Christi

[Gelijckmen jaeght en Hind of Rhee]

Stemme: Phillis vooghdesse van mijn hart.

Den Iagher wert geva’en hoe snel hy schijnd in’t Iagen;
Den vrager staet versuft, en weet niet meer te vraghen.

GElijckmen jaeght en Hind of Rhee,
So gaet’et Christi Bruydt en lieve Kerck hier mee,
Elck jaeght, elck draeft, en raetslaecht onder een,
Ghelijck de bitse Phariseen,
Om Christo en sijn ware Leden
Te moghen vangen in haer reden,
Te moghen vangen in haer reden.

[p. 34]

 

2 Sy komen seer bedriegh’lijck aen,

 

Dit Pharizees ghespuys met den Herodyaen,

 

En segghen, Meester ’t is ons wel bekent

 

Dat g’in u leer waerachtigh bent,

 

Aensiende niemandt, om verschonen,

 

Gelijck d’aennemers der Persoonen,

 

Als doen d’aennemers der Persoonen.

 

3 Seght dan, wat dunckt u, ist oock recht

 

Den Keyser toe te staen het gheen hy ons oplecht,

 

In’t geven van de schattingh of tribuyt?

 

Maer Ieses die haer vals besluyt

 

Wel kenden, en haer loose lagen,

 

Antwoorde wijslick op haer vragen,

 

Antwoorde wijslijck op haer vragen.

 

4 Hy voecht tot straffingh eerst daer by

 

Dees reden, ô gheveynsde! wat versoeckt ghy my?

 

Toont my Chijns munte, ‘twelck strackx wiert gedaen:

 

Doen sprack haer Iesus verder aen,

 

En vraeghde met bequame woorden,

 

Wien ’t Beeldt en opschrift toebehoorden,

[p. 35]

 

Wien ’t Beeldt en opschrift toebehoorden:

 

5 ’t Is, seyden sy, des Keysers Beelt:

 

Doen heeft haer Christus voort dees antwoort toegedeelt:

 

Geeft den dan Keyser dat hem toebehoort,

 

En Godt dat Godts is,na sijn woort;

 

Op dese reden sy wel zweghen,

 

’t Volck was verwondert daer-en-teghen

 

’t Volck was verwondert daer-en-teghen.

 

6 Hier leyd nu d’uytkomst heel te grond,

 

Van haer gewenst saeck,die doch op loosheydt stont;

 

Sy dachten wat hy seght, ’t sy ja of neen,

 

Hy is gevangen in sijn re’en,

 

Als vyandt van ons vry-igheden,

 

Of van des Keysers Landt en Steden

 

Of van des Keysers Landt en Steden.

 

7 Het gaet noch huydens-daeghs alsoo,

 

Tot Schattingh en Accijns te geven komt elck noo,

 

D’een meent hy ’s vry, sy zijn het erfdeel Godts,

 

En d’ander laer hem duncken trots,

 

Hy ’s aen gheen onrecht Heer verbonden,

[p. 36]

 

Doe ‘k ’t sonder scha ‘k doet sonder sonden,

 

Doe ‘k ‘t sonder scha ‘k doet sonder sonden.

Dit is een vast ghebodt,
Daer elck sich nae moet keeren:
O Mensch vreest dijnen Godt,
En wilt den Coningh eeren.