Derde hoofdstuk, waarin de schrijver hiervan in St Tropez aankomt en daar in gezelschap van de vlinderachtige persoonlijkheid menige tegenslag te verduren krijgt en voornamelijk veel slaap heeft.
Er zijn gebieden waar de dag, of wat daar dan voor doorgaat, elke centimeter op de nacht moet veroveren - maar niet in de buurt van de Middellandse Zee; daar is het net als bij de eindhalte van de tram - de conducteur stapt uit, draait aan een rol, en plotseling staat er iets anders. Nog steeds rolt de dondervogel door de droge, met tijm en lavendel begroeide heuvels, en nog steeds bevinden zich in zijn uitgestrekte binnenste de jonge man, de vlinderachtige persoonlijkheid (v.p.) en de schrijver hiervan. We hebben de dag en de nacht gereden, en in nog niet geschilderde vergezichten kondigt zich de zee aan. De v.p. is al druk bezig zich te versieren voor de dadelijke aankomst in St Tropez, de hoofdstad van haar leven, alle kleuren op de vleugels worden bijgeschilderd, want in de kloosterachtige strenge regelmaat die het wereldse leven van St Tropez kenmerkt heeft zij nog net tijd om daar en daar die en die kennissen te treffen. De jonge man wordt door heel andere zaken in beslag genomen. Hij moet zien dat hij voor de aankomst van de leider van het geheel een volledig schip gehuurd heeft, waar de hele cameraploeg plus de Franse, de Engelse en de Nederlandse ster, die in de film zal optreden, in verborgen kunnen worden.
De v.p. neemt nu zelve het stuur van het geweldige statussymbool in de tere handen en zo rijden we dan tenslotte toch nog het stadje binnen en landen voor het terras van le Gorille, daar waar de dag van St Tropez opent en sluit. De eigenaar lijkt inderdaad op een gorilla, en gehuld in zijn, wat mij betreft, afgrijselijk lichaam met daar nog een klein blauw broekje overheen stort hij zich op de vlinderachtige persoonlijkheid met een ernst en een liefde die men bij zulke grote dieren, zelfs als ze kunnen praten, niet verwacht. De arme man is bedolven onder
Auteursrechtelijk beschermd