Een nacht in Tunesië

[p. 193]

Een geschiedenis uit St Tropez

Eerste hoofdstuk, waarin de schrijver hiervan kennis maakt met een vlinderachtige persoonlijkheid, en via haar met een krachtdadig iemand die hem aanbiedt een boottocht mee te maken aan de Franse zuidkust, waar ter meerdere eer en glorie van een ongenoemde sigaret een onderwaterfilm zal worden gemaakt, en waarin de schrijver hiervan besluit dit aanbod aan te nemen.

Nu ik verder van u af ben dan anders en op een klein, verborgen Grieks eiland, achter een met doornig klimop omwonden tralievenster, zit in wat eens, eeuwen geleden, de keuken was in een admiraalshuis kan ik u zonder mankeren, terwijl de wind door de bomen van het bij het huis behorende kerkhof waait - waar alle vroegere bewoners liggen - en terwijl de zee diep beneden tegen de muren aandondert, het verhaal vertellen van mijn kruistocht met dat merkwaardige schip, de Annie-Loreen, en van de lotgevallen van haar kapitein, de onvervangbare Ken MacKye, haar twee matrozen en al wie er verder aan boord waren bij storm en ontij, en dat waren er nog heel wat.

Niet zolang geleden (hier begint het) ontmoette ik in Amsterdam een vlinderachtige persoonlijkheid die zich, zoals vele andere vlinderachtige personen, in het leven houdt door het tonen van prachtige, zij het goeddeels onbruikbare kleding en zich in diezelfde of iets bruikbaardere kleding laat fotograferen in standen die geen redelijk mens aanneemt, ten einde die kleren of andere waren aan de man te brengen van welke aard dan ook, al moet het niet te gek worden.

Deze vlinderachtige persoonlijkheid, want zo moet ik

[p. 194]

haar blijven noemen, was niet alleen een meesteres op het gebied van alle nieuwe dansen, in welke kwaliteit wij haar nogmaals en indringend zullen ontmoeten in de plaats waar dit verhaal zich goeddeels afspeelt, het vissersstadje Sint Tropez aan de Franse zuidkust, maar was bovendien verloofd met degene die ik verder in dit verhaal de leider van het geheel zal noemen, voornamelijk omdat hij dat ook was, een krachtdadige, tot de twintigste eeuw behorende persoonlijkheid, die, hoewel aanmerkelijk jonger dan de schrijver hiervan, zich reeds een eigen zaak met vertakkingen op een Grieks eiland en in een ver weg liggende vroegere Engelse kolonie heeft verworven, en tevens aanvoerder is van een kleine groep anderen die gezamenlijk de wereld doortrekken om in alle hoofdsteden daarvan films te maken waarin de genoegens van die hoofdsteden aan de hand van een erg mooie vrouw en een haar steeds vergezellende mannelijke man uitbundig op breed doek en in veel kleuren worden uiteengezet, waarna dan wordt meegedeeld, om niet te zeggen bewezen dat een werkelijk genoegen niet denkbaar is zonder die ene sigaret met het kloeke king-size formaat en het... wonderfilter, die dan vervolgens door de sierman wordt aangeboden en door de schoonheid wordt opgerookt.

Hoeveel voeten het in de aarde heeft eer dat ene trekje er goed opstaat zullen we vele hoofdstukken later doornemen, want ik heb niet voor niets acht dagen op een schip doorgebracht maar voor mijn Lezers, en mocht de stijl wat vermoeiend zijn, ik raad u toch aan, sla niets over, want ik kan er tenslotte zo mee ophouden, naar buiten lopen de zon in, het terras over en naast al die prachtige Griekse lichamen in het licht op het water, dat

[p. 195]

ik overigens nooit zo van dichtbij gezien zou hebben als het niet was dat de leider van het geheel, behalve over een eigen zaak en een verloofde, ook nog over een monsterachtig voertuig beschikte van voor mijn primitieve idee wel honderd cilinders, dat vanzelf rijdt aan de hand van een stuur dat zelf stuurt, waarvan de ramen via knoppen op en neer suizen en dat zo groot is dat het ongelukkigerwijze ongeveer de hele weg in beslag neemt, en dat zowel de verloofde als het monster naar de zuidkust moesten waar hij, de leider, zich vanuit een oosters land bij ons zou voegen.

Aan de schrijver hiervan werd door een geweldige vergissing het toezicht over het geheel toevertrouwd, terwijl aan het gezelschap een jonge man werd toegevoegd die zich aan de zuidkust onledig moest houden met het huren van een schip, omdat ditmaal het werkelijke genoegen van de sigaret gedemonstreerd zou worden aan de hand van een onderwaterfilm, wat eenvoudig lijkt, maar ho maar, want ik weet er nu meer van, probeer het maar eens, onderwater filmen, want je moet er onder blijven, en niet even.

Na deze langdradige inleiding zijn wij nog steeds in Amsterdam, en het is acht uur in de morgen, de monsterachtige auto, dondervogel genaamd, staat voor de deur, de vlinderachtige persoonlijkheid, nog met slaap bedekt, heeft plaatsgenomen in de diepe witte zetel en luistert naar lange litanie yèyè, de jonge man bedient het stuur en rijdt met vaste hand het vaderland uit waar ik nog eens hoop terug te keren, al is dat nooit zeker.