Logo DBNL
Lofsang van Braband/Hymne de Braband (1958)

Lofsang van Braband/Hymne de Braband

(1958)–Jan van der Noot–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Lofsang+ van Braband,
Beschreuendeur I. ian vander Noot,+ patritivs van Antwerpen.+

Hymne de Braband,
Composé par le Sr. I. vander Noot, patrice d'Anvers.

EN ANVERS,
De l'Imprimerie de Giles vanden Rade.+
L'AN M. CCCCC. LXXX.



illustratie

Aende edele, vvelgheborene ende seer voorsienighe Heeren, mynen Heeren de Staten van Brabant.+

1DES Heeren onbegripelijke almeughentheydt ende on-2uytsprekelijke+ ouervloedighe goede gauen, Edele vvyse 3ende seer veursienighe Heeren, kunnen vvy daghelijcx 4(sonder voirder te doruen soeken) aen ons menschen, genochsaē+ 5merken ende bekennen: vvant vvy sien en̄ vinden in een so cley-6nen plaetse, namelijck in der menschen aensichten, soo grooten 7veranderinghe en̄ verscheydenheyt, datmen onder een ontallike 8menichte der menschen nauvvelijx tvvee en can vinden, die 9malcanderen so vvel ghelijken, datmen die niet en soude kunnen 10onderkennen: ia al sijnt oock gesusters oft ghebroeders, van eenē+ 11Vader en̄ van eender moeder ghevvonnen, en̄ onder eenē hemel+ 12op een maniere opghevoedt. En ghelijck de menschen van aen-13sichten verscheyden sijn, also sijn sy oock verscheyden van hertē, 14van sinnen, ende van al' heur doen ende begheeren. Soo en̄ gelijc+ 15vvy daghelijcx sien, vvant vvy bevinden dat de sommighe vlie-16dende+ oorloghe en̄ strijdt, alle heur genueghte nemē in den acker+ 17te bouvven, teulen ende planten, in saeyen ende maeyen. Andere,+ 18gants anders gesint, verlatende som land en sandt, hius ende hof,+ 19vvijf ende kindt, vrinden en̄ maghen, vvelvaerdt ende gemack,+ 20deurreysen med grooten last, perikel en̄ erbeydt landen en̄ steden,+ 21tot dat sy komē ter plaetsen daermen strijdt en̄ vecht, moordt en̄ 22brādt, steeldt ende roofdt. Een andere vercoopt sijn tonghe ende+ 23vvelsprekentheyt veur de vvet, oft veur den Raedt. D'ander' altijt 24deur ghiericheyt ontsteken, vvaeght lijf en goedt, te vvater en te 25lāde, om deur sijn coopmanschapp' veel goedts by een teschrapē. 26D'een sueckt altijdt heerlijck te ghebieden, landen en̄ menschen 27te regeren, ende maect hem seluen also deur lust tot hoogheydt, 28der knechten knecht, d'ander volght het. Hof, en dient de erdsche 29Goden, vvaer deur hem dunckt dat hy den hemel raeckt: d'an-30dere+ vliedt die, en meyndt schier doot te vvesen als hy den vorst+ 31oft siin palleys ghenaeckt. Dese deur-graefdt het binnenste der 32eerdē, soekende goudt, siluer, coper oft stael, yser oft ten, speauter,+ 33bleck oft loodt, marmer, Pourphier, Albast oft derghelijke: Daer+

1d'ander' dan op verscheyden maniren, menigh schoon heerlijck 2ende kunstigh vverck af maect. Dese deursuect en kendt dē aerdt+ 3en oock den loop der sterren, veurseggende somvvylen vvat daer 4geschieden sal. D'ander pluckt en versameldt criudē en verschey-5den+ bloemen, brandt oft maeckt daer af wateren, olien, siropen,+ 6gileppen, oft conseruen, om als een goedt apoteker, Medecijn, oft+ 7cirurgijn, den menschen, in heure crancheden ter hulpen te co-8men. Veel andere suken noch menigherley' andere cunsten, statē,+ 9ende tijdtkortselen, te langh om hier (nu) al te verhalen: de vvelke+ 10(niet t'seghens staende dat sy vvel goedt, orboirlijc ende eerlijck+ 11sijn, vvanneer sy ter eeren Godts, tot vvelvaerdt veurspoet ende 12ruste des Landts, en̄ des ghemeenen besten gebriuckt ende bediēt+ 13vvorden) my nochtans niet beruerdt, noch tot heur ghetrocken+ 14en hebben. Maer heb' alleenclijck ende bouen al, van mijnder 15ieughedt ane, een sunderlijc behaghen ghehadt tot de hemelsche+ 16cunste die Godt deur Phoebum ende voirdts deur de bequame+ 17gracie der neghen Musen, stort in t'vreedsaem herte der Godlij-18ker Poëten. Gheluckich synse ende med recht meughen sy heur+ 19vvel verheugen, die gheluckichlijc geboren syn, vvant veurvvaer 20een yegelijc moet comē tot den staet daer hem God toe geschict+ 21ende gheroepen heeft. Ay! ay! hoe lastich, hoe svvaerlijc, ia hoe 22onmenghelijc, schire, ist te verdrijuen ia oft te bedvvinghen des+ 23Ardts sterkelijke ingheboorne gheneghentheydt? Veurvvaer al+ 24vvildemen die med stocken verdryuen, so soude sy (meynic)toch+ 25noch al vveder keeren: vvant ic bevinde aen my scluen E. VV.+ 26ende seer veursienighe H. dat ick van mijnder iongheydt ane soo 27sterkelijck, geneyghet ende ghedronghen ben ghevveest, tot de 28behaghelijke, stichtelijke ende vermakelijke Poëterye, dat noch+ 29veurspoet noch vvederspoedt, gemack noch ongemack, die selue 30van my noyt en hebbē cunnen verdryuen. VVant de goede En-31thusiasmus+ heeft my altijdt (soo vele alst meughelijc gevveest is) 32doē vliedē ende schouden de tyden, de plaetsen, d'oorsaken, en̄ al+ 33t'ghene, dat my, van al vvat Godlijck, deughdelijck en̄ eerlijck is 34soude meughen trecken: en daer t'seghens heefthy my ghedron-35ghen, meer na Godlijke, hemelsche ende eerlijke, dan na snoode, 36eerdissche oft oneerlijke saken te trachten: en heeft my mynen+ 37tijt doen besteden, ende meerder neersticheyt doen doē om eenē+

1onuergangelijcken schat van schoone stichtelyke ende verheuge-2lijke ghedichten ende ervindinghen te vergaderen, dan om groo-3te+ schatten van verganghelijken rijcdom (d'vvelck selden sonder 4bedriegelijken ende onrechtveerdighen handel gheschiet)te ver-5samelen.+ Eyndelinghe merkende dan; dat dit alsoo gheschieden 6moeste, ende dat de sake eerlijck, schoone, ende goedt vvas, ia dat 7Godt die van Brabandt oock heuren Poët gunde en̄ geuen vvil-8de,+ so hy den Griken hier veurmaels Homerum, den Latijnschē 9Vergilium ende den Tuschaenschen heuren Petracham gegeuen+ 10heeft, so en heb ic gheen' vvederspannicheydt noch ondancbaer-11heydt ts'eghens de hemelen, noch dē Schepper der seluer. vvillen 12betoonen ende en can my niet versaden dē milden Gheuer aller 13goeder gauen t'alder tydt te danken vā dat hy my med dese God-14lijke ende hemelsche kunste versiē en̄ begaefdt heeft: D'eur vvel-15ke niet min eerlijke dan verheughelijke Poëtelijke oeffeninghe, 16my God de Heere in alle vvederspoedt ende verdriet, so vvel ver-17troost ende by gestaen heeft, dat ick de ghene die myn ongheval+ 18ende qualicvaerdt, vyandtlijck ende bedecteliick uyt haet ende af-19gunste,+ sonder redene sochten, den veurspoedt, en̄ al d'bedriif daer 20sy heur deure meynden te vermaken (van vvelke ghemaecte ge-21raepte+ ende diere-gecochte vvellusten, sy dicmaels tē besten co-22mende+ niet beters cryghen en constē dan een corte vreught, ver-23seldtschapt med een langhdurich, oft oock vvel med een eeuwich 24berou) dan ick mynen vrinden benyden souden als ick (staende+ 25in een sekere ende vaste hauene) die deur ghebreke vā hulpe son-26der schip oft boot, in de wilde Zee soo saghe ligghen spertelē (dat 27het van verde schynen soude dat sy heur van grooter weelden 28alsoo aenstelden, tot dat sy in de onbermhertige Zee verdronkē 29ende versmoorden. D'welck den grootsten lof is E.H. die ic nu 30ter tydt miinder Poëteryen toeschryuē wil, op dat ic niet en schy-31ne te grooten lofspreker te wesen der kunsten, in de welke ic een 32deel mijnder vvetentheydt, behendicheydt, en̄ veursichticheydt,+ 33bestaedt hebbe. Om daer deure, veur ende bouen al te eeren ende+ 34groodt te maken den heylighen naem des gheens die siingratien 35ende goede gauen vvt deyldt daer ende alst hem ghelieft, goedt+ 36dunct ende vvel behaecht: en̄ niet en vvilt datmē die, als onnut, 37inder eerden begraue. En om dan soo voirdt naest Godt, deur de+

1selue myne veerschen te ver-eeren, te verheughen ende te stich-2ten,+ miin Vaderlandt, miin E.H. en miin goede Landts mannē 3en Vrovven. Ende alsoo daer deure den nacomelinghen te be-4toonen dat ic oock eens (sonder mynen tiidt in ledicheyt te ver-5sliten,) gheleefdt hebbe. Ten anderen om dat my de redene der+ 6bester Auteuren ende gheleerder schryuers goedt ende vvaerach-7tich ghedocht heeft, te vveten dat het niet veur de minste gheluc-8salicheden+ te achten en is, yet deur eerliike, vrye ende milde oefte-9ninghe+ te meughen doen, dat den Vaderlande, den Edelen Heerē+ 10ende den vromen invvoonders des seluen, aenghenaem ende be-11hageliic mocht vvesen, geliic ick verhope(sonder my te vele vvil-12len+ laten dunken)alreede een vveynich ghedaen te hebben. Dit 13siin E.H. de veurnemenste redenen die my vervveckt ende mo[e]t+ 14ghemaect hebben, om my ghestadichliick, vvt liefden, te oeffe-15nen in de studie, daer ic deur d'ingheboorne gheneyghendtheydt+ 16miins Ardts soo sterkeliic toeghedronghen ben ghevveest: Als+ 17niet vvillende noch kunnende lyden, noch toelaten dat mynn' 18gheest in cattiuighe ledicheydt, snoode cleyn-herticheydt ellen-19dichliick+ soude quelen. In sulker veughen. E.H. dat ick(middel-20dertiidt+ ic biuten de palen uvver suter landouvven, in vreemde+ 21landen elf iaren heb' moeten vvandelen) onder ander vverken+ 22ooc desen Lof-sanch ter eeuvvigher ende onsterueliiker eeren des 23alder lofvveerdichsten Vaderlandts, der Edeler Heeren, ende der 24vromer landts lieden (die ick noyt en heb' kunnen vergheten,) 25In de tvvee talen die in Brabant natuerliick ghesproken vvordē, 26ghedicht ende ghesonghen hebbe, den vvelken ic den Vaderlan-27de, t'samen med mynen ghetrouvven dienst, mynen E.H seer 28ootmoedichliick, dienstvvillichliick ende onderdanichliick 29toeschryue Biddende mynen E.H. den seluen med soo 30goeder herten te vvillen ontfangen ende aennemen, 31als ick mynen E.H. de seluen toe eyghene.

 

V.E. Dinstwillighe ende onderdanighe

 

I. Vander Noot.


Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

titels