Weet je nog wel van toen?

[p. 25]

Het opstel.

é, ik dacht toch zeker dat er zes appels in het bakje waren, en nu tel ik er maar vijf!’ zegt moeder. ‘Heb jullie er ook een van genomen?’ ‘Wel neen, moe,’ zegt Jan en eet zijn boterham verder op.

‘Ik ook niet, moe!’ antwoordt Piet en snuit meteen erg hard zijn neus.

Moeder wist al genoeg.

‘Jij ook niet, Piet? Is het heusch waar?’

‘Ja, moe, heusch, ik heb er geen genomen.’

‘Dan is het goed,’ zegt moeder en kijkt Piet strak aan.

De boterhammen zijn op en de kinderen moeten hun schoolwerk gaan maken.

‘Hè moe, ik schiet niets op met mijn werk, helpt u me even?’

‘Wat moet je doen, Piet? Laat eens zien.’

[p. 26]

‘Ik moet een opstel maken. Wij hebben een vrij onderwerp en u weet wel dat ik daar altijd de hoogste punten voor krijg, maar ik kan er van avond niet mee voort. Toe, helpt u me maar eens. Geeft u me een onderwerp, dan zal ik zien wat ik er van kan maken!’

Moeder denkt even na.

‘Eigenlijk mag het niet, hè Piet, dat weet je wel, maar voor dezen keer zal ik je maar eens helpen. Wat zou je er van zeggen als je eens een opstel maakte over een jongen die gesnoept had en zich er later voor schaamde, zoodat hij het zelfs zijn moeder niet durfde te vertellen, toen zij den appel miste dien hij van het bakje genomen had, en dat hij jokte toen moeder vroeg, of een van allen iets van dien appel afwist?’

‘O moe!’ en Piet barstte uit van het huilen.

‘Heb ik het niet goed geraden, jongen?’

‘O ja, moe! Ik heb er nu zoo'n spijt van. Toen ik hem in mijn zak voelde, durfde ik hem niet opeten, en hem in mijn zak houden, dat ging ook niet, want dat zou u dadelijk ruiken. Toen heb ik hem heel

[p. 27]

gauw stilletjes in den tuin opgegeten, maar hij smaakte heelemaal niet lekker. En toen u naar de appels keek en er naar vroeg, had ik wel in een hoek willen kruipen, zoo schaamde ik me!’

‘Hoor eens, Piet! Ik zie gelukkig dat je zelf begrijpt hoe vreeselijk verkeerd je hebt gedaan. Iets wegnemen dat van jou niet is, iets waar je op geen eerlijke manier aan komt, dat je nooit gerust aan ieder durft te laten zien, daar kan je je nooit gelukkig mee voelen. En zullen we nu eens samen een ander onderwerp voor je opstel bedenken? Of kan je het misschien nu wel alleen?’

Moeder had gelijk. Nu Piet's geweten weer vrij was, lukte zijn werk heel goed en hij kreeg er weer de hoogste punten voor.