|
| |
| |
| |
Achteruit.
Voorwaerts zij de stem der eeuw:
Achterwaerts! Ziedaer de mijne.
Hoe, door alledaegsch geschreeuw,
Logentael al waerheid schijne,
Leide nooit mij bij den neus.
Neen, zoo lang me een snaer zal resten,
Speel ik moedig op mijn luit:
‘De oude liedjes zijn de besten:
Goede vrienden, achteruit!’
Van een hoop verwaeide klanten;
Snoeverij en barsch gesnor,
Daeglijks brood der ultrà-kranten;
Denk niet dat ik mij bekreun
| |
| |
Om dien hooggestemden deun.
Wat voor eeuwverlichte venter
Nieuwerwetsche liedjes fluit',
'k Hou mij aen den ouden slenter:
‘Lieve menschen, achteruit!’
Voorwaerts is het wonderwoord,
Hoog en laeg ons voorgezongen;
't Wordt van oud en jong gehoord,
Maer bijzonder van de jongen.
Voorwaerts is de warelddroom:
Iedereen wil voort per stoom;
Allen zie ik watertanden,
Hunkren naer 't verboden fruit,
Hoe 'k hun toeroep: ‘Af de handen!
Adamskindren, achteruit!’
Reeds als kind zijn wij verknoeid:
Wars van blijde en losse spelen,
Staen we, als wijsneus opgegroeid,
Ons en andren te vervelen.
Vast niet hooger dan een kruik,
Noemen wij papa een pruik;
Wijze raed heet dwaes geleuter.
't Voorwaerts maekt een open guit
| |
| |
Tot een drooge en stijve kleuter;
‘Zoete kleintjes, achteruit!’
Pas ontkiemt de stoppelbaerd,
Of de jeugdige verstandjes
Schatten 't albewind zich waerd.
Metternichjes, Talleyrandjes,
Wat ook de ondervinding leer',
Vroeger stelsels zijn oudbakken;
Elke maegre schoolkornuit
Redeneert op hooge hakken.
‘Witbroodjongens, achteruit!’
Steun van de oude maetschappij,
Gij ook gingt voor ons verloren,
't Voorwaerts schuifelt u in de ooren
En verwringt uw neringsspil.
Wie, die thans niet hooger wil
Dan zijne armen mogen reiken,
En benijdt zijns buermans kuit?
‘Schrale sparren zijn geen eiken:
‘Brave lieden, achteruit!’
| |
| |
't Voorwaerts kittelt 't schoon geslacht:
Onze meiden zijn mevrouwen
In haer kleeding, in haer dragt:
Zijden jurk met modemouwen,
Hoed en shawl en kanten kraeg;
Of ze ons groeten? 't Blijft een vraeg.
Ziet ze draeijen, waeijen, wippen
En laveren als een schuit,
Opgeflikt als ijdle snippen:
‘Malle sloeries, achteruit!’
Niemand blijft meer bij zijn' stael:
Melkboerjongen waert gij gister;
Morgen wordt gij nog minister.
Wie de koe dan melken zal?
Gij; maer niet op vaders stal.
Wat gij wont met kan en schuijer,
't Budjet heeft zoo'n vollen uijer!
‘Stoute kinkel, achteruit!’
Talloos is de groote hoop
Dier verhongerde advocaten.
In het Voorwaerts ligt de knoop
| |
| |
Van hun oorverdoovend praten:
‘Met den mond en met de pen,
Snaetren, krabblen tot 'k er ben!
Plaets voor mij en pak uw biezen,
Of ik werp de lont in 't kruid!’
Wie zou geen geduld verliezen?
‘Kale jakhals, achteruit!’
Zulk een Voorwaerts maekt mij bang;
't Baert mij akelige droomen.
Liever ga 'k den kreeftengang,
Dan in 't wilde voort te stoomen.
Wien dat hobblig draven lust',
'k Hou van d'ouderwetsche rust,
Liever stilstand bij den vrede
Dan vooruitgang door gemuit.
'k Speel dat spelletje niet mede.
‘Rustverstoorders, achteruit!’
Brave, goede, beste liên,
Die gewillig naer mijn preek hoort;
Vaek beproefd, verleid misschien,
Zijt indachtig aen het spreekwoord:
‘Lapper, blijf toch bij uw leest!’
't Is van oudsher zoo geweest
| |
| |
En het ging daerom niet slechter.
Wat men u aen 't oorvlies tuit',
Stopt katoenwol in dien trechter:
‘Volksverleiders, achteruit!’
Slechts de Kunst, de Wetenschap,
Nijverheid en Letterkunde,
Klimmen tot den hoogsten trap!
Wie het Voorwaerts haer misgunde,
Ware hij de leukste Piet,
'k Schonk hem mijn vertrouwen niet.
Wie zich aen dat licht verbrande,
Die het liever doov, dan snuit',
Op hem kome schade en schande:
‘Looze dompneus, achteruit!’
Zustrental dat niemand scheidt,
Milde bron van welvaertstichting,
Wetenschap, Kunst, Nijverheid,
Lettren, fakkel van verlichting!
Leidt gij onze maetschappij
Voorwaerts! Blindlings volgen wij.
Is het niet uit uw verkeering
Dat ons stoflijk welzijn spruit?
Wie ons voorliegt andre leering,
| |
| |
‘Snuggre Staetsliên! achteruit!’
Maer op 't politieke veld,
Slecht bezonnen, in den dollen
Zonder teugels voort te hollen,
Als een steekblind sleperspaerd:
't Brengt geen voordeel, bij mijn wete,
En het kost soms have en huid;
Of dat al vooruitgang heete:
‘Staetbestormers, achteruit!’
Oorzaek van bestendig gisten,
Haentjes van de republiek,
'k Wensch dat Joost u allen hael'
En voor goed in 't donker ruime!
Dat van elke landschavuit
Iedre Staet zijn potje schuime:
‘Kankervraten, achteruit!’
Eer 't uw vreedzaem heil verbruit,
| |
| |
Prent het vast in uw geheugen:
Al dat Voorwaerts deugt geen duit,
Lieve menschen! wat moog deugen!
Brave burgers, houdt u stil;
Hoe een voorwaertsvogel wil'
Honig om den mond u smeren,
Zingt mij na met kloek besluit:
‘Booze gier met pauwenveren,
‘Listig roofdier, achteruit!’
|
|
Auteursrechtvrij