Ernst en boert

[p. 84]

In het album van Pauline.

Het spiegelglas in 't welk gij uw gelijknis ziet,
Getuige van het schoon dat u zijn weêrschijn biedt,
Volmaekter afgeschetst dan mijn penseel 't kon malen,

Schoon, zoo men zegt, in 't licht der zonnestralen,

De bard, als de adelaer, zijn blikken strafloos schiet.

[p. 85]

 

Maer hoe getrouw dit vlak uw beeldtnis maelt,

 

De ziel, uw vrouwenhart zoo krachtvol ingedreven,

 

Kan 't spiegelblad mij niet hergeven,

 

Zoo, als zij u uit de oogen straelt.

 

 

 

Onsterflijk is de ziel, onsterflijk is haer kroon:

 

Verganklijk 't stoflijk kleed, verganklijk, ach, zijn schoon!

 

Zijn beide thans in u een voorwerp van behagen,

 

Pauline, aenvaerd den wensch die hart en pen ontviel:

 

Blijf steeds die dubble kroon van dubble schoonheid dragen:

 

Zijt schoon van leest; blijf schoon van ziel.

1840.