Ernst en boert

(1847)–Joannes Nolet de Brauwere van Steeland– rechtenstatus



[pagina 81]
Nero's alleenspraek. Ziedaer dan 't vreeslijk lot den dwingeland beschoren: Mijn rijk, mijn kroon, mijn staf, ik heb u thans verloren! Verlaten van 't heelal, met lompen slechts gedekt, Vind 'k nauw eene enge plaets die mij ten schuilhoek strekt. Mijn stoet, mijn vriendenschaer - Zij hebben mij begeven; Een vrijgelaten slaef alléén is trouw gebleven,
[pagina 82]
En weerloos zie ik mij waerheen ik de oogen keer. Zoo heb ik, Nero, dan noch vriend noch vijand meer? Geen vriend in tegenspoed: 't zijn bloodaerds die mij vlieden; Geen vijand die ter wraek de handen mij wil bieden! Maer hoe? 'k bezit nog moed; de zelfmoord zij mijn lot En 'k drijv' met eigen vuist den priem mij door den strot. Mogt dan 't vergoten bloed uit Nero's aedren stroomen Tot Galba's meerdre rust, tot helsch vermaek van Romen, Als zoenbeê voor het bloed door mij te vaek gespat. Zoo wil 'k den eersten drop die 't moordend stael bekladt Der moeder, Nero waerd, eene Agrippina wijden! Zal haer vergramde schim dit offer ook verblijden? Haer schim!... o keer van mij dat wraekvol vlammend oog!... Zij grijnst mij schriklijk aen..... zij heft den dolk omhoog..... Mijn vader.... ik niet, neen.... zijt niet op mij verbolgen.... Brittanicus!... ook gij moet Nero nog vervolgen.... Gij vloekt me, ook gij!.... welaen, stel mij de vlijm ter hand: Verman u, Nero.... steek.... het daglicht wordt u schand; 't Betaemt den keizer niet zijne oneer te overleven.... Wat jammer toch dat zulk een harpenaer moet sneven! Maer neen, het is nog tijd; 't gevaer is niet zoo groot.... o Phaon, eenge vriend die mij een schuilplaets boodt,
[pagina 83]
Gij, trouwe knecht den ouden meester bijgebleven, Duld nimmer dat mijn hoofd ten speelbal zij gegeven; Dat 't honend Romen mij met ijzren roeden zweep', En mijn verguisden romp verwoed ten Tiber sleep'! Ga, hef den lijkzang aen - doet mij een grafkuil delven. - Scherp mij voor 't laetst mijn dolk en reik mij dan denzelven, En dat mijn dood ook 't eind van eenen Galba zij! Maer stil.... de vijand komt.... de hopliên zijn nabij! 't Snelvoetig ros doet reeds zijn wild getrappel hooren! Help, Epaphroditus, help Nero 't hart doorboren..., Moed, Nero!... 't is volbragt.... te laet.... ik zijg ter neêr.... Te laet.... ontrouwe slaef.... uw keizer is niet meer! 1837.

Vorige Volgende

Nero's alleenspraek.