|
| |
| |
| |
Wind.
Aen mijnen neef en vriend C. Fuchs.
't Meisje stel ik soms tevreden
Met een nietsbeduidend woord;
'k Spreek van haer bevalligheden,
Sierlijk tooisel en zoo voort;
Zulk een stukje is lief en aerdig,
En een lief jong meisje waerdig;
Dan, hoe fraei zij 't versje vindt,
't Zijn slechts woorden in den wind.
| |
| |
Woorden in den wind te praten,
Dit toch valt zoo moeilijk niet,
Zoo ge aen menig diplomaten,
Redenaers en doctors ziet;
Maer met wind niet al te vrede,
Vraegt gij mij naer rijm en rede?
'k Zal tot u dan, beste vrind,
Spreken van niet in den wind.
't Leven laet zich wel verdeelen,
's Levens lente brengt ons spelen,
Ruimschoots smaekt gij 't reinst genoegen,
Geen verdriet, geen zorgen, zwoegen......
Merk het op: den mensch als kind,
Gaet het meestal vóór den wind.
't Spreekwoord zegt ons: ‘met de jaren
Krijgt de mensch gezond verstand.’
| |
| |
Wel hun, die getrouw bewaren,
Een voor hen zoo dierbaer pand!
Dan helaes! ik zie er velen,
Die dien kostbren schat verspelen,
Die, in eigen waen verblind,
Werken tegen stroom en wind!
Deze, op 't snellend ros gezeten,
Holt maer voort met dollen zin;
Gene, roekloos en vermeten,
Slaet zijne eigen glazen in;
Wilden zij naer rede luistren,
'k Zou hen zacht in de ooren fluistren:
Denk toch na eer ge iets begint,
Jongens, maekt niet zoo veel wind!
Maer ik zie den herfsttijd nader:
Treedt ge als echtgenoot, als vader
Van een talrijk huisgezin;
| |
| |
Leer dan kommervolle dagen,
Manlijk op de schoudren schragen;
Leer, wat menig ondervindt:
Dat de mensch niet leeft van wind.
Dan geniet ge in winterdagen,
Vruchten in de jeugd gezaeid,
Jongling, 's zomers rijp gedragen,
In den herfst, als man, gemaeid;
Hebt ge uw schaepjes op den droogen,
Dan moogt ge op uw welvaert bogen,
Hoe ook 't noodlot andren bind',
Gij zijt boven weêr en wind.
Maer om naer dien stand te haken,
Waer geluk en voorspoed troont,
Volg, mijn vriend, het vaste baken,
U door 's vaders hand getoond;
Hij toch zal u 't beste raden,
Wil de lessen niet versmaden
| |
| |
Van hem, die u teeder mint;
Sla zijn raed niet in den wind.
Eens geluk en voorspoed magtig,
En de welvaert op uw zij,
Wees mijn versje dan indachtig,
Beste Karel, denk aen mij;
Wil de vriendschap nooit vergeten,
Die ons boeit met gulden keten;
Tot uw jongsten levenstint,
Denk soms aen het woordje: wind.
|
|
Auteursrechtvrij