Het verhaal van de papajaboom
Er was eens een jongen die Sakri heette. Op zekere dag liep Sakri rond op de kostgrond en keek naar een papajaboom. Sakri was heel verwonderd! Eerst was er niets en nu zag hij ineens een hoge papajaboom staan!
Terwijl hij onder de papajaboom stond leek het alsof hij een blij gevoel kreeg, want er was nu een papajaboom op de kostgrond. Later zou hij zeker de vruchten kunnen plukken en eten. Hij wist zeker dat hij hem niet had geplant en zonder dat hij het wist, was hij al zo hoog gegroeid. Hij staarde naar de papajaboom en dacht: ‘Wanneer is deze papajaboom hier gegroeid?’
Het leek alsof de boom hoorde wat hij dacht en vroeg: ‘Hé Sakri, ben je verwonderd dat je mij hier ziet staan? Maar je heb gelijk, want ik stond niet altijd hier. Heel vroeger stond ik hier ver vandaan, voorbij een groot bos en een rivier. Daarom zal ik nu graag mijn levensverhaal vertellen. Luister goed!
Vroeger was ik een klein papajaboompje, dat steeds hoger werd en later kreeg ik een bloem, die niet lang daarna een vrucht werd. De vrucht werd geel en als de zon erop scheen was het echt prettig om ernaar te kijken. Dat deed de persoon die ernaar keek watertanden.
Op zekere dag kwam er een vogel aanvliegen en zette zich op mij en begon aan mijn vrucht te pikken. Mijn vrucht werd opgegeten door die vogel. De vogel vloog heel ver weg met mij over een groot bos en een grote rivier. Toen zette de vogel zich neer op de bomen op deze kostgrond en hij liet mij vallen op deze kleigrond. Deze klei zit vol met mest, die erg lekker is. Dat maakte dat ik weer kon groeien. Nu zie je mij hier zo hoog staan en het duurt niet lang meer of ik draag weer vrucht. En als ik weer vrucht draag zal je die zeker kunnen plukken en opeten. Zo is het Sakri, tot zover mijn verhaal.’
Sakri die het verhaal over de papajaboom hoorde, bleef maar lachen: ‘Hoe is het mogelijk dat een boom zo mooi kan vertellen en praten!’ Hij was blij, want nu had hij een papajaboom die spoedig vrucht zou
Auteursrechtelijk beschermd