Dongengane wit kates. Het verhaal van de papajaboom. Nggolek endok baya. Op zoek naar kaaimaneieren

[p. 14]

Op zoek naar kaaimaneieren

Op een dag in de vakantie fietsten mijn broer en ik naar de oever van de rivier. Daar aangekomen zagen we ongeveer twintig vrienden van ons. We besloten toen om slagbal te spelen. Net hadden we plezier in het spel of het begon hard te regenen. Er stak een harde wind op en de bliksem flitste steeds. We werden bang en gingen onder een hutje schuilen.

Toen het een beetje was opgeklaard zei een van de jongens: ‘Laten we kaaimaneieren zoeken, jongens’.

Ik vroeg: ‘Wat? Kaaimaneieren?’

Ik had namelijk nog nooit kaaimaneieren gezocht, dus ik wilde graag mee.

Niet lang daarna liep ik met drie andere jongens mee. Zingend gingen we op stap. Toen we een eindje hadden gelopen, kwam het in ons op dat we helemaal niets bij ons hadden.

Toevallig vond ik een ijzeren staaf op iemands erf. Hij was zo dik als mijn arm en een halve meter lang.

We liepen al pratend verder. Niet lang daarna kwamen we aan de rand van een rijstveld. We liepen op het gras langs het veld omdat de kaaimannen hun nesten daar maken.

We liepen voorzichtig langzaam verder, want we waren bang dat een kaaiman ons zou aanvallen. Daarom gingen we om de beurt voorop lopen.

We waren niet alleen bang voor de kaaiman, maar ook voor de bliksem die steeds flitste. En als het zo bliksemt, beschermt de kaaiman zijn nest. We liepen gebukt verder, zodat geen kaaiman ons kon zien.

Niet lang daarna vonden we een kaaimannennest onder een boom aan de rand van een sloot. Nu hadden we een lange stok nodig om in het

[p. 15]

nest te steken. Dan zouden we weten of er een kaaiman in zat of niet en ook of er eieren in het nest waren.

Toevallig lag daar een lange bamboestok van ongeveer vier meter. Dus mijn staaf ijzer was niet meer nodig.

Nu begon het spannend te worden. Een van de jongens stak de bamboestok in het nest en de anderen keken of er een kaaiman in zat of niet. Hij stak de bamboestok voorzichtig en langzaam in het nest om te voelen of er eieren waren. De eieren voelen namelijk ruw aan. We waren heel voorzichtig en stonden klaar om weg te rennen voor het geval er een kaaiman tevoorschijn zou komen.

Toen er geen kaaiman tevoorschijn kwam gingen we het nest openmaken. Twee jongens werkten aan het nest en de twee anderen stonden op de loer voor het geval de kaaiman er aan zou komen. We wikkelden de eieren in een hemd, omdat we geen zak bij ons hadden. Toen we ze allemaal hadden, renden we hard weg. We telden tweeëndertig eieren.

Niet lang daarna vonden we tot onze verrassing nog een groter nest. Toen we de bamboestok in het nest staken, merkten we dat het leeg was.

Later vonden we een kleiner nest. We staken de bamboestok erin en er kwam een kaaiman uit die het nest beschermde. Geen van ons durfde wat te doen, daarom lieten we dat nest met rust. We vonden gelukkig nog drie nesten zonder kaaiman.

Alles bij elkaar hadden we honderddrieëndertig eieren gevonden. Na het tellen verdeelden we ze onder ons vieren.

Toen we elk ons deel hadden, gingen we huiswaarts. Van blijdschap, omdat we zoveel eieren hadden gevonden, liepen we zingend naar huis.

Thuis aangekomen bakte ik de eieren. Ze zijn even groot als kippeëieren. Als je er een wilt breken, moet je er eerst met een mes in steken want de schil is een beetje hard.

[p. 16]

Nadat ik ze had gebakken at ik ze zelf op omdat de anderen nog sliepen.

Ik at mijn buik vol en later viel ik van vermoeidheid in slaap.