De akkoorden van het gemoed

[p. 231]

Jos. Luyten
Volkszank

I.
Mei

De tekskes zeen aan 't greuje,
Mit meilouf fris gesierd;
Viëulkes sjtaon te bleuje,
De leeuwerk tiereliert.
In goljdglans zit Natuur ten troon:
Aoh, Werld, du bös zoo wònjerschoon

As 't Mei is!

Bii 't aopgaon van de bläädjes
Is 't al vol lèveslöst;
De wiljdzank ròlt as räädjes,
De bèèk 't daal zaacht köst,
En 't ralt en 't schalt op bliejen toon:
Aoh, Werld, du bös zoo wònjerschoon

As 't Mei is!

En of de buim zich weege
In zaacht, zeut zònnig wèèr,
De veugel berghoog vleege,
Bii hoeur zeen wòl ich gèèr;
'ch Zòng vleegend euver kruun en kroon:
Aoh, Werld, du bös zoo wònjerschoon

As 't Mei is!

Nao J. Rodenberg.

II.
De Lore-Ley

Ich weit ze mich neet te verklaore
Miin triestigheid van zin:
Ei' sjpreukske, ald hòngerde jaore,
Numt miin gedachte gants in.
De lòcht is keul en 't weurt dònkel,
En röstig driift de Rhiin,
De bergtoep gleujt as karbònkel
In d'aovendzònneschiin.

Dao baove zit te prònke
Ein jònkvrouw, wònjerschoon!
Hoeur goljde kroon die sjmiit vònke,
Hoeur goljde haor is z'aan 't doon;
Mit goljde kamp is zii aan 't keime
En zingt ei' leed daobie,
Ei' leed, vol wònjergeheime,
Betouv'rende melodie.

De schipper in 't beutje ei' lieje
Bekrüpt, wie neemes verdroog;
De rots zuut hè neet te mieje,
Hè kiikt mer sjtrak op nao òmhoog!
De sjtroum is, gluif'ch, neet te bedwinge:
'ch Zeen beutje en schipper vergaon;
En det hèèt mit hoeur leef zinge
De Lore-Ley gedaon.

Nao H. Heine.

[p. 232]

Deze beide dialectbewerkingen van bestaande gedichten verschenen samen met nog drie andere (‘De Zjwerver’ nao Just. Kerner, ‘Aafscheid’ nao V. Feuchtersleben en ‘'t Wit Hert’ nao L. Uhland) in Limburg's Jaarboek 4 (1896) 246-250 (de beide hier opgenomen gedichten op 246 en 247). De concepten van deze dialectgedichten worden bewaard in het archief van het Bisschoppelijk College te Roermond, waaraan Luyten als muziek- en pianoleraar verbonden was (zie G.H.A. Venner, Inventaris van de archieven van het Bisschoppelijk College te Roermond, Roermond 1972, 43, nr. 575).

Men leze ‘sjoon’ voor ‘schoon’, ‘ae’ voor ‘ää’ (b.v. in ‘bläädjes’) en voor ‘è’ (b.v. in ‘lèveslöst’), ‘ie’ voor ‘ii’ (b.v. in ‘bii’), ‘äö’ voor ‘oeu’ (b.v. in ‘hoeur’, door Luyten aan de Franse spelling ontleend, vgl. ‘coeur’) en ‘uu’ voor ‘ü’ (in ‘bekrüpt’).

Jos. Luyten (1850-1921). Dit portret van de veelzijdige artiest dateert uit 1903.