De akkoorden van het gemoed

[p. 207]

Jean Gabriëls
Sjtomme leefde

Veer zooten op 'et donzig mos,
Aan greunen waterkantj,
Ei' veugelke vloog nao het bosch.
Veer zooten - handj in handj....
En 't windje wejde, geurbelaân,
Hem gauwer op ziin nestjen aan.

De zon die zonk in 't Westen neer;
De scheemring daalde in 't landj;
De heerlikste aovend keerde weer.
Veer zoogen 't, - handj in handj....
En bòven de alde beukenlaan
Vloog 't veugelke op ziin nestjen aan.

Dao klónk ei' klùkske, zaacht en schoon,
En bengelde euver 't landj
Den Angelus, op zilvertoon
Veer heurden 't, - handj in handj....
En 't veugelken, nao 'n amelangk,
Gaaf antjwoord in z'nen aovendzangk.

Veer stongen op en gingen voort,
Es kinjer van 'et landj.
Veer sproken nog gein inkel woord,
Veer kuierden - handj in handj....
En op 'et ganse waereldrond
Waas gein gelúkger leefdestond!

Dit gedicht, bewerkt naar een ons onbekend vers van een al even onbekende A.C.A.H., werd gepubliceerd in Limburg's Jaarboek 6 (1898-1899) 102. We hebben de spelling onveranderd gelaten. Men leze ‘ie’ voor ‘ii’, ‘ao’ voor ‘ò’ in ‘bòven’ en voor ‘oo’ in ‘antjwoord’, ‘voort’ en ‘woord’, ‘sj’ voor ‘sch-’ in ‘schoon’ en ‘scheemring’ en ‘ö’ voor ‘u’ in ‘klukske’ en ‘gelukger’. De meeste slot-n's zullen, behalve daar waar zij verbindings-n zijn, in het Roermonds van die tijd niet gehoord zijn. De woorden ‘geurbelaân’, ‘voort’ (= vaort) en ‘leefdestond’ (= leefdessjtóndj) komen in het Roermonds niet voor. ‘Vaort’ wordt wel gebruikt in de betekenis ‘terstond, dadelijk’, maar voor de betekenis die hier bedoeld wordt gebruikt men ‘verder’ of ‘wiejer’.

Van Jean Gabriëls verschenen in Limburg's Jaarboek ook verschillende Nederlandstalige gedichten met titels als ‘Aan de leden van het genootschap “Limburg”’ (jg. 1, 100-103), ‘Kersttroost aan eene moeder, na het verlies harer lievelingen’ (jg. 1, 111-114), ‘Limburg's Huldegroet aan HH.MM. Neérland's geliefde Koninginnen, bij gelegenheid van Hoogstderzelven bezoek aan Limburg's Hoofdstad, 20-24 Mei 1895’ (jg. 2, 196-198) en ‘Rerum Novarum, de Encycliek van Z.H. Leo XIII, den Paus der werklieden’ (jg. 2, 199-200).