De akkoorden van het gemoed

[p. 135]

Emile Seipgens
De zaatlap aan ziin naas

(Nao 't alt Fransch van Olivier Basselin)

Schoon Naas! hoe mennige aom höbs-du, mit diin karbonkels
Al neet gekost aan rooie wiin!
In volle kleurenglans steis-du dan ouch en fonkels
Half blauw en rood, mit purp're schiin!

Dîk dink! du tuins mit recht nog schoonder en nog rooier,
Es diine bol door 't wiinglaas blinkt;
Du bös get angers es de naas van eine schooier,
Dae altiid niks es water drinkt!

De schroet allein maag heure lel mit dich verg'liiken!
Hoe men'ge riike haet zoo schoon,
Zoo riik gein naas! Mer ouch om dich zoo oet te striiken
Waas mennig, mennig jaor van doon!

Et glaesken is 't penseel, waat det dich zoo duit pronken,
Du raegenbaog, karbonkelkuit!
En aaie, rooie wiin, mit vollen teug gedronken,
Gift 't kleurke, waat dich glansen duit!

Me zaet - mer is 't waal waor? - de wiin waas kwaod veur de ougen;
Mer wiin geneust mich keer op keer!
En leever höb 'ch, det ei paar vinsters gaat neet dougen
Es det ich 't ganse hoes verleer!

Dit gedicht werd opgenomen in Joh. A. en L. Leopold, Van de Schelde tot de Weichsel. Neder-duitsche dialecten in dicht en ondicht, Groningen 1882, deel I, 407-408, in de tweede druk (Groningen 1906) 325-326. Het is vrijwel zonder varianten terug te vinden in een poëziealbum van Seipgens, bewaard in het Nederlands Letterkundig Museum en Documentatiecentrum te Den Haag, waaruit het werd uitgegeven door Paul C.H. van der Goor, ‘Emile Seipgens in de Juf-

[p. 136]

frouw Idastraat’, Veldeke 47 (1972) nr. 5/6, 17. Zowel in het handschrift als in de bloemlezing van de neven Leopold is het gedateerd ‘1 Dec. '72’. Met ‘aom’ in strofe 1 bedoelt Seipgens een wijnmaat, een ‘sjroet’ (strofe 3) is een kalkoen, en ‘oetsjtrieke’ (strofe 3) wordt door Seipgens hier gebruikt in de betekenis van afschilderen.

Het gedicht is gemaakt naar het middeleeuwse gedicht ‘A son nez’ van de Normandische dichter Olivier Basselin († 1450).

Emile Seipgens lezend.