De akkoorden van het gemoed

[p. 127]

Emile Seipgens
Et goljd

Zoo gauw es me get zuut waat blinkt,
Dan let me dao op en me dinkt:
‘D'es loeter goljd van echte keur’.
En me kriegt dan vaort respect daoveur.
Me vinjd et manjefiek en schoon.
Jao, al waat blinkt, det spant de kroon.
(Parlando)
Mer jaowaal!!
(Gezongen)
Zoo gouw es men et good bedinkt, {problem}} bis
Et is gei goljd, al waat det blinkt. } bis

Men heurt vaort tot de groote puf,
Schleit me zoo mer get kale bluf.
Me maakt mit nemes geine kal,
Lupt met de stop op euveral.
Me maakt vezietjes met glacees,
Me helt zich stief en schniet de kees.
(Parl)
En es ger et dan op de kaiper gaot beschouwe:
(Gez.)
Geer kint Remunj van aaids en dinkt: {problem}} bis
Et is gei goljd, al waat det blinkt. } bis

Dao spraike zich ei paar op straot,
Wat zeen die mer goot kameraod,
Den eine gift den angre geliek,
Zie gaive händjes in 't publiek,
Waat zeen det toch mer dieke vrunj,
Zoo loupe der gein meer in Remunj.
(Parl)
En zie dinke allebei: Doe kons mich gestaole waire.
(Gez.)
Wie leef me zich op straot bevinjd, {problem}} bis
Et is gei goljd, al waat det blinkt. } bis

[p. 128]

 

Eine jonge miens van twinjtig jaor,

 

Velt al det einzaam laive zwaor.

 

Hai is van leefde half verschmacht,

 

Hai dinkt aan trouwe daag en nacht;

 

Hai kint zoo gei gelukkig paar,

 

Es zie mer ins zie wiefke waar.

 

(Parl)

 

En kumste dan ei jaor daonao,

 

(Gez.)

 

Dan zit er aan de weeg en zinkt: {problem}} bis

 

‘Et is gei goljd al waat det blinkt’. } bis

 

 

 

Wat kumt dao veur ein heerke hair,

 

Zoo schiek es eine miljonnair.

 

Zie praoper kraigske zit zoo stief,

 

Zie jeske spant hem om het lief.

 

Pomaad in de gekrolde haor.

 

Ein golje kitting diek en zwaor

 

(Parl)

 

En es (geer) ooit de eer hubt, kinnes te make mit dai meneer,

 

dan presenteert er ug zien vesietekaart en geer laist trop:

 

‘Hypolite Bretvink, Maitre Tailleur’.

 

(Gez.)

 

Ei menke, det van hoovaart stinkt, {problem}} bis

 

Et is gei goljd al waat det blinkt. } bis

 

 

 

Doe kumt ei kienjd in krenolien,

 

Kiek wie et drejt, waat treujt et fien.

 

Wie praoper zit dai stevelet,

 

Waat is det veutje klein en net.

 

Joog ins ei windje det kledje omhoog,

 

Det men ins good det beinke zoog.

 

(Parl)

 

Dao treujt et euver ei peulke. Noe kiek gouw!

 

Owee! ei paar haoze euver ein beugelport!

 

(Gez.)

 

Wie schoon det reiperukske hinkt, {problem}} bis

 

Et is gei goljd, al waat det blinkt. } bis

 

 

 

Zoo zuut me in ein harmonie

 

Duks eine knappe kairel bie.

 

Hae pitst heel hèl oet zien tromfoes

 

Zoo mer al's weg oet de voes.

 

En komme der buskes in 't meziek,

 

Dan gaon zien vingers al te geliek.

 

(Parl)

 

Det mot eine muzikant zeen dai!

 

Dai kairel hait note gevraiten!

 

Dai mot absoluut ei nuuj instrument höbbe!

 

(Gez.)

 

Wie hèl det instrument oug klinkt, {problem}} bis

 

Et is gei goljd, al waat det blinkt. } bis

 

 

[p. 129]

 

Remunj geit noe es stup veuroet,

 

Ein brök weurt op de Maas geboewd;

 

De botterkanjel dai weurd vrie;

 

Dao kumt eine beestemert of drie,

 

Ein industrieschool veur jongluuj.

 

De werf en 't loos weurt fonkelnuuj.

 

(Parl)

 

Alla dan,... wie gezag is!

 

(Gez.)

 

Wie schoon det allemaol oug klinkt, {problem}} bis

 

Et is gei goljd al waat det blinkt. } bis

Dit gedicht wordt hier uitgegeven naar het handschrift van Felix Routs, dat bewaard wordt door de samensteller van de bloemlezing. Om onduidelijke redenen werd het niet uitgegeven in de reeks ‘Onuitgegeven gedichten van Emile Seipgens’ van E.C.M.H. Vrijdag in Veldeke. Eerst drie jaar na afsluiting van deze reeks verscheen het in gewijzigde vorm onder de titel ‘Het is gei goldj alwaat er blinkt’ in Veldeke jg. 29, nr. 164 (april 1955) 79-80. We hebben hier de versie alsmede de spelling van het handschrift van Routs aangehouden (enkele aanwijzingen voor de lezing van deze spelling, ook in de andere gedichten van Seipgens: ‘jd’ is ‘dj’, ‘sch’ in beginpositie is ‘sj’, ‘s’ voor p, t, l, m en n is ‘sj’, ‘z’ voor w is ‘zj’, ‘ai’ is ‘ae’, ‘ä’ is ‘e’ of ‘ae’, ‘è’ is soms ‘ae’ en soms ‘e’).

In de versie die in 1955 in Veldeke werd gepubliceerd zijn de laatste twee strofen weggelaten en is strofe 4 naar achteren verplaatst. De laatste strofe bevat aanwijzingen voor de datering van het gedicht. Zij beschrijft de verschillende moderniseringen die de stad onderging tijdens het krachtige beleid van burgemeester Louis Beerenbroek, waaronder de aanleg van de Maasbrug, waarover elders in deze bloemlezing een gedicht van Michael Smiets is opgenomen. Deze aanleg vond plaats van 1860 tot 1867. Uit dezelfde periode moet dus ook het gedicht van Seipgens stammen.

Enkele woorden verdienen wellicht toelichting. In strofe 2, is met de ‘stop’ (sjtop) in vers 4 een herenhoed bedoeld en met ‘vezietjes met glacees’ deftige bezoekjes, waarbij men de handschoenen aanhoudt. In strofe 6 is in vers 3 met een ‘s(j)tevelet’ een dameslaarsje bedoeld en met ‘haoze’ in vers 8 worden sokken of kousen bedoeld. ‘Bein wie ein beugelpórt’ is een Roermondse uitdrukking voor o-benen. Een ‘reiperökske’ (in vers 7 met ‘u’ i.p.v. ‘ö’) is een hoepelrokje. Met de ‘tromfoes’ in strofe 7, vers 3, zal Seipgens wel een trompet of trombone bedoelen, en met de ‘buskes in 't meziek’ in vers 5 een opeenvolging van vele korte noten in de partituur.