Van de Koe.
DE Koe-beesten zijn hier te lande soo wel bekent, dat haer gedaente door een nader beschrijvinge te willen uytdrucken, tijdt en moeyte te verquisten genoemt mach worden.
Des Somers de groene velden, en des Winters de Boere stallen, verschaffen aen dese beesten haer verblijf-plaets.
De spijs die haer dient tot onderhout is van die van de Bul en Os niet verscheyden. De tochtigheyt van de Koe is niet minder bekent als die van de Stier, het welcke sy in de springhtijdt met haer loeyen bekent maeckt. Sy draeght tien maenden, en wat voor die tijdt geworpen wordt, is volgens de meninge van vele niet leefbaer. Of sy een Bul- of Koe-kalf draeght, gissen sommige uyt het af vallen na het springen van de Stier: want soo hy ter rechter zijde af valt, ramen sy een Bul-kalf, maer indien ter lincker, een Koe-kalf.
Het leven der Koeyen bepalen eenige met 15 jaren. Sy verwisselen de voorste tanden omtrent de achtste, tiende of twaelfde maendt van haer ouderdom, daer na volgen de naest aenstaende tot datse binnen de drie jaren alle haer tanden gewisselt hebben. Sommige vermeenen oock dat de Koeyen, soo dickmaels als sy gekalft hebben, een krap meer aen haer hoorns krijgen.
Dit geslacht van beesten brenght groot profijt aen sijn Besitters. Van de melck, diese by Somertijdt meest plegen te geven, en van de boter en kaes wordt hier te lande een ongelooffelijcke schat vergadert. Het vleesch dient veel Menschen tot spijse. Het smeer soo wel van de Koeyen als Ossen, brenght groot profijt by. Van de huydt trecken de Leerbereyders en Schoenmakers geen kleyne winst. Sonder haer dreck souden veel landen en hoven wilderen, van haer gewenschte schoone vruchten ontbloot staen, en ons van der selver genot beroven.
Auteursrechtvrij