Van den Os.
DEn Os, van wegen d'uyterlijcke gedaente, verschilt weynigh ofte niet van de Stier, alleen dat hem door het ontnemen der ballen het voort-teelen belet is. Aen dit beest alleen, en den ploegh zijn wy 't gene, tot ons voetsel behoort, by na schuldigh: want hoe wel by sommige een geslacht van Muyl-ezels, by andere van Kameelen, en by weynige van Oliphanten tot de landt-bouw en andere diensten gebruyckt worden, soo genieten nochtans de meeste Volckeren dese en andere voordeelen van den Os.
Hier uyt is dan de waerdigheyt van dese beesten lichtelijck te bespeuren, daer en boven worden sy by sommige Volckeren onder het andere vee tot een bruydtschat toegebracht, by andere tot belooninge van helde-daden geschoncken, en by eenige voor schattinge aen haer Overigheyt betaelt. De Inlandtse Ossen schieten wel tot een groote hooghte en dickte op, maer worden in alle hoedanigheden van de Deensche overtroffen. De Engelsche proncken met groote hoornen, en leveren goet vleesch. De Switsersche, voornamentlijck die in 't landt van Bern opgevoedt zijn, verdienen geen minder lof.
Onse gemeene stal-Ossen, die men anders Gilde-Ossen noemt, souden veel Volckeren, welckers landtsdouwen soo groote Koebeesten niet voort en brengen, lichtelijck tot een verwonderingh verstrecken.
De Ossen zijn niet alleen in haer leven, maer oock naer haer doodt aen de Menschen voordeeligh: want geslacht zijnde dient haer het versche vleesch tot geen onaengenaem voetsel: die tegen de Winter haer kuyp met gesouten Ossen-vleesch versien hebben, vinden daer aen een hertigh beetje; het geroockte Ossen-vleesch is wel aengenaem van smaeck: maer wat hart om te verteeren: de gedrooghde Ossen tongh verschaft een goet voetsel; de pens wierdt eertijts voor leckerny gegeten, en wordt hedendaeghs van weynige veracht.
Auteursrechtvrij