Het licht

[p. 55]

XI.
Middeneeuwsch portret

Prinses! geschilderd door een primitieve
en eedle hand wier geen lijn is ontgaan,
waarom blikt gij mij dezen avond aan
in dit onzeker licht met uw naïeve

gevaarlijke oogen, die zoo plots vergaan
en weer ontluiken? 'k Durf niet naar believen
lachen of weenen, wanneer straalt uw lieve
onkuische blik dien niemand heeft verstaan.

Uw jonge borst is, half-omsluierd, naakt,
en met een hand wier lijn de kunstenaars roemen,
biedt gij een tuil van witte en roode bloemen...

Waarom staart gij zoo onverschillig? Haakt
gij soms naar iets dat nooit uw hart genaakt,
prinses of vrouw! hoe zal mijn angst u noemen?...