Het licht

[p. 48]

V.
Vrede

Te zijn als nu: zonder een droomgedachte
te denken aan de teerheid onzer min,
en elken dag begroetend als 't begin
van nieuwe schoonheid die ik niet verwachtte;

te vragen naar de komst van heldre nachten,
met nieuwe woorden diep van levenszin,
gezeid met weeke stemme, die zoomin
een rust zou wezen als een rust-betrachten;

te zijn als nu: met volle hand te grijpen
de blanke bloesems van de lentegaard
die onze min tot zonnige vrucht zal rijpen,

den tijd niet sarrend met een vloek of bede;
is dat niet wat mijn ziel veropenbaarde:
het hoogst geluk en de allerzoetste vrede?