Het licht

[p. 45]

III.
Herfst

Ik denk aan dezen die geboren werden
in de eenzame uren van dees langen dag;
ik denk aan liefden die verloren werden,
en die geen enkele klacht herinn'ren mag

En 't lijkt mij of degeen die 't leven kregen
vandaag, de arme doolaards zullen zijn,
die moeten gaan, met in hun hart de pijn,
en in hun ziel: het droef geruisch van regen...

Kom sluit het venster, liefste! en laat de vlagen
novemberklagend ruischen in den wind.
Uw handen zijn zoo vroom als van een kind,

kom, leg ze op 't voorhoofd van den moeden man
die van die hand een weinig vreugd komt vragen
en hoopt op het geluk dat komen kan.