Verzamelde gedichten

[p. 406]

Johnnie Sayre

Vader, nooit zul je te weten komen
dat ik geen raad wist van verdriet
over mijn ongehoorzaamheid, in de seconde dat ik
het meedogenloze wiel van de locomotief
dwars door het kermende vlees van mijn been voelde gaan.
Terwijl ze mij binnendroegen in het baanwachtershuisje
kon ik in het dal de school zien liggen
vanwaar ik spijbelde om heimelijk te gaan meerijden met rangerende

treinen.

Ik heb gebeden om te mogen leven tot ik U om vergiffenis had kunnen

vragen

en ik zag nog net Uw tranen en hoorde U troostwoorden stamelen.
De verlichting die ik toen voelde ging over in oneindig geluk.
Terecht liet U beitelen op mijn zerk:
‘Ontrukt aan het kwaad dat hem wachtte’.

Edgar Lee Masters