Verzamelde gedichten

[p. 296]

Mercedes

Vóór ik de laatste kaart dorst om te draaien
Wist ik dat het de groote reis zou zijn -
Ik liet, van Andalousië tot Biskaye,
Sigarenasch gelijk wild koren zaaien
En immortels op 't Madrileensche plein.

De kam zal voor het laatst het haar verfraaien.
Voor 't laatst een blad het venster binnenwaaien,
Vernageld sta ik, vuurtoren, te laaien.
Je zult in de commode, o beminde,
Het testament tusschen de lakens vinden.
Addios! Voor het laatst verlang ik na je.