Verzamelde gedichten

[p. 199]

Memlinc

Ik denk dat de opslag van zijn beide
Kalme geopende oogen ziet
Voorbij den einder in 't gebied
Aan de overzijde,
Waar hem de stille vijvers nog van scheiden.

Hij komt naar voren uit de stoeten
Der boomen, in het diepe land -
Maar in zijn hoed zijn aan den rand
Twee scheeve moeten
In 't rood fluweel geknepen bij het groeten.

Zijn handen doen nog met elkander 't
Gebaar van breken van het brood.
Leven is eender zoet als dood.
De dag verandert
Zijn strakke kleur niet voor wie zoo vroom wandelt.