Verzamelde gedichten

[p. 197]

Midzomer

Midzomer - maar de regen ruischt, van tranen
Glinstren de grijze webben in het woud.
Een geur van nat mos en vermolmend hout
Hangt in een vlies van mist in stille lanen.

En al 't verdriet dat wij vergeten wanen
Is enkel stil geworden, stil en goud
En rood als bladeren, en 't hart werd oud
En roerloos van de zwaarte van 't doorstane.

Wist ik toen 'k jong was, toen ik al mijn dagen
Begeerde en riep, dat iedre lust verbloeit
En 't hart verzwaart en tot den dood vermoeit -?

Dan had 'k wellicht geleerd mijn hart te dragen
Dat nu, onwillig stil, inwendig woelt
Van lusten waar 't alleen de pijn van voelt.