Verzamelde gedichten

(1990)–Martinus Nijhoff– rechtenstatus



[pagina 189]
Kristal en sterren Een ode O sterren, versplinterd heelal, Vuur langs den hemel heen - O Christus, begraven kristal, Vuur dat bevroor in den steen! Ter weerszij der wereld geplaatst, Wordt der sterren koud firmament Tot een glinst'renden gletscher weerkaatst In de kern van elk element. En tusschen hen beiden schuift Een schaduw-spel door den tijd Van stervende vormen, en stuift Weer uiteen naar hun eeuwigheid - Welk een goedheid van God Heeft, toen de vloek was gesteld Over ons donkerend lot, De weinige eeuwen geteld, En schiep uit zijn witten schoot Dit onuitputt'lijk geluk Tusschen licht en licht, en den dood Als een tintelend oogenblik! -