Verzamelde gedichten

[p. 186]

Nacht

Als doods-hoofden stekend op hooge staken,
Zijn de lantarens om het plein gezet,
En verven 's nachts 't uitbundig leven met
Schaterend paars en dwaas-lachend scharlaken.

De ziel, die daags zacht glimlacht, is ontzet.
Dronken van rythmen die dansende braken,
Voelt zij haar waanzin ten verbijstring raken,
Die huilt en gilt gelijk een klarinet.

Witte seringen druipen uit een hooge
Vaas, stuk-gebeten door een naakte vrouw -
- Over haar buigt een man met een viool -

Wij zijn bang voor het zonlicht! Zie, het grauw
Spooksel dat achter de gordijnen school,
Zal onzen lach vermoorden met zijn oogen -.