Verzamelde gedichten

[p. 106]

De rozen

Hij zei me: ‘Zoolang deze rozen

Bloeiend zijn, groot en rood -

Zoolang zal ook mijn liefde

Bloeiend zijn, groot en rood’.

Ze stonden stil in de vazen,

De rozen van mijn geluk:

Toen kuste ik waanzinnig van vreugde,

Toen kuste ik zijn rozen stuk.

Ik heb in de bloemen gebeten,

Ik proefde het bittere bloed -

En hij nam de doornige steelen

En sloeg mij - en dat was goed.