Derde deel, derde uytcomen.
Al spreeckende.
Lelius, Siphax, Sabinas.
‘Wanneer het is geschiet, dan komt 't berou te laet.’
Wie quam oyt door een Vrou, als ick tot desen staet,
Waer was oyt eenigh Vorst op d'aerd, als ick geboren,
Die door een Vrou sijn Rijck, en vryheyt heeft verloren.
Ach! Massulaenschen Vorst, wat lijdt ghy door u schult?
Hoe sal mijn moedigh hert dit dragen met gedult?
Hoe sal ick, die te voor met purper was omhangen,
Nu lijden dat ick sal met Ketens sijn gevangen.
Ach goden 't is mijn schult, dat ick haer heb gelooft,
Die my door hare schoont van wijsheyt heeft berooft,
Die my door haer gesmeeck, verweckt heeft tot het strijden,
Waer van ick nu, helaes! de straffe self moet lijden.
Vervloeckt moet zijn den raedt, die Hasdrubal my riedt,
Waer door my desen val soo schandigh is geschiet.
Waer door ick word een slaef, van die eerst voor mijn voeten,
Ootmoedigh om mijn hulp, my quam als Coningh groeten,
Die my gebeden heeft, die moet ick bidden nou,
Dit bidden moet ick doen, om 't bidden van een Vrou,
Wat moeyt heb ick gedaen om een bestant te maecken;
Maer noyt wat dat ick de', kon ick daer toe geraken.
| |
Wat moeyt heb ick gedaen, dat yeder een zijn macht,
Vervoerde naer zijn Lant, en weer te rugge bracht:
Maer wat, 't was al om niet, mijn raden mocht niet baten,
En ick ben nu helaes, alleen in noot gelaten.
Treurt Massulanen treurt, treurt nu Numidia,
Dat ick die Coninck was, nu soo gebonden gae;
Dat ick die heb gevoert, den Rijck-staf in mijn handen,
In plaetse van den staf, nu dragen moet dees banden.
Hoe wort den mensch verblint als den Crestonschen Godt,
Door kracht van Cythere, doet volgen zijn Gebodt.
Ick gaef u geeren raedt, soo ghy den raedt kost vatten,
‘Geloof van goeden raedt, sijn wijsheyts groote schatten.’
Maer hoewel ghy geen macht meer van u selven hebt,
Dat ghy in u gemoet, gerustheyt daer uyt schept:
Nochtans so meyn ick doch dees' ongerustigheden,
Die uyt begeerte komt, te stellen wat te vreden.
Indien daer yemant is die niet kan wederstaen,
Die stercker is als hy, en hem doet Oorlogh aen.
So moet hy zijn gemoet met wapenen versorgen,
Van wijsheyt, die haer kracht veel menschen hout verborgen.
Is 't dat ghy zijt bedroeft, om dat ghy door u sweert,
Geen voordeel winnen kont, so wel u hert begeert.
En met stantvastigheyt u wapent wel van binnen,
So sult ghy van die wint, in 't lest Victory winnen.
‘Wie sijn ellend' veracht, die hem verdruckt met smert,
Ontneemt den Vyant d'eer door sijn onwinbaer hert.’
‘'t Is een veel lichter saeck, te troosten dan te lijden;
Maer swaerder met hem self, als met het sweert te strijden.’
‘Een edel vroom gemoet, den tegenspoet veracht,’
Wie kan door tegenspoet vereeren zijn geslacht?
‘De wijsheyt en de deught, vereert in alle wegen.
Sy vreest noch kracht, noch sweert, Iustiti, wint noch regen.’
Ick sien den Rijckdom wel, des Werelts en 't verdriet;
Maer wijsheyt noch de deught, en sien ick nievers niet,
Ick acht die maer te zijn, onseker fantasyen,
Die van d'Ideen ons voort komen t'allen tijen.
Voorwaer 't en is niet vreemt, dat ick u vind' so slecht,
Terwijl dijn oogen zijn aen d'aerd' so vast gehecht.
Waer door ghy niet dan aerts in u verstant kont vatten.
‘Den mensch die d'aerd bemint, verliest dees' hooge schatten.’
Sabinas uyt.
Den Aphricaenschen Vorst, die vast voor Cirtha leydt,
Verlanght naer uwe komst daer hy met wensch naer beydt,
Hy bidt dat ghy terstont met Siphax daer wilt komen,
Op dat sy meer door vrees, als macht werd' ingenomen.
Hy heeft haer aengeseyt dat Siphax was gevaen,
Doch heeft haer niet-te-min genaed' geboden aen.
Maer so sy niet terstont bekenden zijn weldaden,
Dat hy haer niet en sou aennemen in genaden.
| |
Wel aen, wy sullen stracks daer komen met ons macht,
Verlaet grootmoedigh Vorst dees' u bedroefde klacht.
Denckt dat wy naer verdienst, hier onsen loon ontfangen:
Maer datmen 't vry gemoet noyt nemen kan gevangen.
‘Wie lijdtsaem leet verdraeght, en kent noch schand' noch schaed';
Maer als men ondergaet, dan kent men zijn misdaed'.
't En is geen schand' o Vorst, te wesen overwonnen,’
Van een die beter is, als wy 't niet bet'ren konnen.
|
|