|
| |
Vyfde deel
Eerste vvtcomen.
Saul. Pashur. Ionathan. Abinadab. Malchisua. Gheest. Amalechiet.
HOe seere dat ick vlught 'tongheluck licht gheschoyt,
Is snelder dan ick ben, en nimmermeer vermoyt,
Altijdt in mijn gesicht, voor my, en in mijn ooghen,
En toont my meer den vall', dan voorspoet, of verhooghen,
'Tgheluck is my ontvlught veel snelder dan den windt,
Want als ick daer nare grijp soo sien ick dat ick vindt,
'T vervloeckte ongheluck met hare langhe vlechten,
Waer sy mijn siele door vast binden wilt en hechten.
Och! helsche raserny wat wacht ghy, dat mijn ziel,
Noch langher wert gheplaeght, door vrees' die my onthiel,
Desen ghewensten punct, dweers door mijn hert te steken,
Dat mijnen gheest daer door, souw' vry sijn van te wreken,
'T ongheluck dat my iaeght, en desen droeuen dagh,
Gheschapen tot mijn leedt, veel meer dan ick vermach,
Des werelts aenghesicht, bedeckt hem voor mijn wesen.
Gilboa schudt, en beeft, oft ick schud' door de vreesen,
De troostelijcke vrught verslenst, als ick haer meen
Te plucken tot mijn hulp, en laet my droeu' alleen,
Niemant my nu verselt dan boosheyt, en de plaghen,
Van 'teeuwelijck bederf, niet dienstbaer dan om claghen.
Neen; Pashur sien ick daer, comt hier? en steeckt u sweert
In dees vervloeckte borst, want Saul het begheert,
Dat dese die noch sijn van voorhuyt onbesneden,
My niet en slaen ter doodt, en spotten noch daer mede,
Treedt toe en vreest u niet mijn doodt is nu voorseyt.
Lieuer dan dat te doen ben ick ter doodt bereyt.
Mijne doodt Heere vergheeft haer allen.
Ionathan mijnen soon sijt ghy door 'tsweert ghevallen,
Sijt ghy waer aen beghint den val van mijnen staet,
| |
| |
Vyandt van het gheluck door aengheboren haet,
Ionathan moet ghy sijn? waer door ick my moet proeuen,
Oft ick by maten van mijn groot ghemoet bedroeuen,
Ionathan siet, wie ghy bedroeft door uwe doodt,
Vergheeft my, heb ick u ghebrocht in desen noodt,
'T is Saul die u bidt hoort ghy't soo doet een teecken,
Soo crijgh ick weer wat cracht die anders is gheweken,
D'oneyndelijcke rust heeft hem in haer ghewelt,
En laet my als veracht, van gheest, dul, en ontstelt
Voorsiende all' het quaet, dat van de Hemels samen,
Oyt quam, dat sy met cracht haer teghen my versamen,
Saul; waer toe sijt ghy ter werelt voort-ghebracht,
Is't om dat ghy den spot van veel sout sijn gheacht:
Oft is't om dat het leet alleen op u sou comen,
Van daer het was verdeylt en yder een benomen,
Wie brenghen sy daer doodt, Abinadab sijt ghy't?
Is uwe doodt verrast in desen fellen strijdt.
Heeft u der Reusen sweert benomen 'tweeldich leuen,
Dat ghy voor uwen tijdt de siel hebt opghegheuen:
Strijtbaer sijt ghy gheweest en rasch ghelijck een Rhee,
Maer ghy zijt noch verrascht, door pijlen van onvree,
De stricken van de doodt verraschten uwe voeten,
Daer wy all'zijt ghy voor, seer haest in vallen moeten,
Abinadab mijn kint de vrees' sijt ghy ontgaen,
Maer Saul blijft daer in als inden afgrondt staen,
Gilboa sal den last van uwe doodt verweghen,
Veel meer dan hare vrught verquickt, door dau, oft reghen,
Maer reghen van verdriet, beuochticht mijn verstandt,
En stelt my door onrust dat ick soeck mijne schandt,
Pashur wat hoor ick daer sijn sijt die ons na iaghen?
Neen Heere maer my dunckt sy eenen dooden draghen,
Betrou ick mijn ghesicht soo is't Malchisua.
Is hij't besiet hem wel 'ten dunckt my niet?
De bleecke doodt heeft hem met haren pijl doorschoten.
Noyt wat my ouer quam, en heeft my meer verdroten,
Want altijdt was mijn hoop te leuen door mijn saet,
Maer nu sien ick den vall' waer door het all' vergaet,
Ondraghelijck verdriet, moet ick u straffe wetten,
Voor blijschap in mijn hert als in verthooningh setten,
| |
| |
Moet mijnen droeuen val nu comen, soo dat ick,
Met haer sien mijne doodt in eenen ooghenblick.
Sonen 't waer onghelijck, dat uwen droeuen Vaeder
Sou blijuen staen ghesont, als uwer doodts verraeder,
Neen; ghensins want de wraeck sou knaghen door mijn hert,
Tot dat haer ongheluck aen my ghewroken wert:
Sonen segh ick noch eens, vergheeft my mijne sonden,
Die d'oorsaeck ben alleen, van uwe doodt en wonden.
'T ghemoet dat proeftmen best in grooten teghenspoet,
Daerom is't noodich dan dat ick my proeuen moet,
En dat ick Saul bliju', van hert, ghemoet, en wesen,
Want anders waer ick maer, een Sauls door het vreesen.
Dauid sijt nu verblijdt het is ghedaen met my,
Want desen val is u den trap der heerschappy:
Malchisua die waert ghelijck den dagherade,
Die eerst begost, en zijt, vergaen door onghenade,
Och! lieuen ionghelinck wat pijlen ofte sweert,
Begheerden uwe doodt, meer dan men 'tmijn begheert,
Was u het ieughdich bloet, te offer van de wraecke,
Bequamer door d'onschult dan'tmijn die was d'oorsaecke.
Den gheest valt my te swaer 't wort tijdt dat ick my selu',
Verlosse van den last, en dat ick my doordelu',
Met desen stalen punct bequaem tot sulcke wercken,
Want my den boosen gheest met crachten sal verstercken:
De hemelen en d'hell' vrees' ick veel min, dan niet:
Recht als den Arent doet, als hy den Hauick siet,
De doodt is medecijn tot mijne sware plaghen,
Lichter is sy voor my, dan het verdriet te draghen,
D'eeuwighe slauerny en is niet by den druck,
Die ick gheleden heb, in all' mijn ongheluck:
Ghewillich ben ick dan om haere cracht te proeuen,
'T verlenghen baert onrust, en 'twachten veel bedroeuen.
Den gheest strijdt met den will', en 'twillen met het werck,
Maer oft den gheest wat vreest, den wil is hem te sterck:
De boosheyt leyt mijn ziel, door de helsche reuieren,
Berooft mijn reden oock, door 'tonghedurich stieren,
Saul dees uwe cracht, wort haest der wormen aes,
Voormaels den grooten schrick, en nu maer een gheraes,
Dit Lichaem grof ghebeent, sal draeghen 'tonghenoeghen,
Dat Godt op Is'rel heeft, en hem ghewillich voeghen,
| |
| |
Siet daer mijn breede borst, voormaels soo groot gheacht,
Hoe sy ghehoorsaem is, om volghen mijn ghedacht,
Sy alleen, sal den haet door 'topenen betalen,
Waer door ick mijne Rust, verloren weer sal haelen.
Pashur waer wacht ghy naer, dat ghy my niet en doodt,
Oft acht ghy my veel meer, in voorspoet, als in noodt;
Neen; soo langh' als ick leu', wil ick dat mijn gheboden,
Volcomen sijn gheacht, als die van all' de Goden,
Die teghen my nu sijn, met hare Philisteen,
Soo daer meer Goden sijn, als eenen Godt alleen,
Doet daerom dat ick segh? ick wil met mijne sonen.
D'onmenschelijckheyt selu', sou my met straffen loonen,
Dooden; neen Heer voorwaer, Pashur en slaet sijn handt,
Aen Godts ghesalfden niet, maer lieuer als vyandt,
In uwe toornicheyt, om trouwen dienst doorsteken.
Dees onghehoorsaemheydt, sal ick dan seluer wreken,
Mijn handen sullen my verlossen van den haet,
En dees bereyde borst, de ziel, daer dit in gaet,
Pashur ghetuyght mijn doodt, niet doodt, maer mijne vreden,
Door dat ick my verlos, van die sijn onbesneden,
Sonen, siet wie hier volght ghewilligh onbevreest,
Dat u onnooselheydt vernoeght door mijnen gheest,
Ontfanght, Heere ontfanght, den gheest in u verblijden,
Die my ondraghelijck door onrust was te lijden.
Is dese rust het graf van 'tongherust ghemoet,
Soo volgh ick sijne rust door 'tstorten van mijn bloet,
Wat grouwelijckheyt is dit te sien voor mijnen ooghen,
Den droeuen onderganck en moeten het ghedooghen,
Neen Heere, uwen knecht en blijft hier niet ghesont,
Want hem u droeue doodt, sijn ziele quetst en wont,
O! grouwelijcken dagh, beghin van het verderuen,
Aenghenaem voor den gheen, die lusten heeft om te steruen.
Dagh, segh ick noch eens dagh, die ons van rou bevrijt,
Om dat u straffe wraeck, afsnoyt voor sijnen tijdt:
Onghenadighen dagh, door wien onse misdaden,
Wraeckgierich sijn betaelt door wraeck der onghenaden:
Vervloeckten dagh waer door ick wil crijgh, dat dit hert
Dat oyt aen Saul was hem opgheoffert wert.
Door dit snijdende sweert dat sijn hert heeft doordreuen,
Werm, en root van bloet, als roouer van sijn leuen,
| |
| |
Voorwaer gheluckich sweert mach ick v noemen wel,
Die dieper sijt gheweest in 'thert, dan iemant el:
En soo men deught verwacht van diemen hout voor vrienden,
Verwacht ick van u deucht als ghy my sult verslinden,
Ghewillich dan ghy borst, ontfanght voor deught, den punt,
Meer dan ghy weerdich sijt heeft u den tijdt vergunt,
Dat u bedroefde ziel met dese sal verlusten,
Want door dees trouwe hulp verwacht ick mijne rusten,
Saul sijt dan ghetroost mijn ziele volght u naer,
Sijn groote dienstbaerheydt en viel hem noyt te swaer,
Ay my bedroefde doodt? verlost my door u schichten,
Want ghy den gheest alleen, van mijnen cont verlichten.
Rust nu onruste siel u boosheydt is volbracht,
Mijn straf ghewelt is meer dan yemant heeft ghedacht.
Dees moorden sullen my het alderbeste comen,
D'onrust is dickwils goet, als sy wort waer ghenomen,
Den tijdt wijst my 'tgheluck, desen rinck met de croon,
Draegh' ick die wel verblijdt my gheuen sal den loon.
|
|
Auteursrechtvrij