|
| |
Derde deel
Eerste vvtcomen.
Saul. Priester.
Isser nu gheenen Godt dat mijn ghebedt en clacht?
Onvruchtbaer is gheweest van all' den stillen nacht.
Hoe? is den hemel leegh dat ick op mijn ghebeden,
Gheen antwoordt en vercrijgh, door Godts genadicheden:
Gheensins ten can niet sijn, want dese siluer maen,
Souw' vanden Orisondt niet connen op ghestaen:
Nochdees Asuere locht haer heyrcracht connen draghen,
Maer vallen hier op d'aerd', tot teecken van de plaghen.
Den gulden dageraet en souw' wt Thetis schoot,
Gheen schijnsel gheuen meer blosvervich, roosen root:
Maer blijuen met haer licht als wesende ghedoluen,
Inden beschuymden vloet bedeckt met groene goluen,
De son door hare cracht, en sou van 't aertrijck oock
De dampen trecken meer, noch gheenen water roock,
Om haren nutten dauw op 't velt te laten dalen,
Maer door haer vier, de cracht van 't aertrijck tot hem halen:
Is hy dan 'tsijnder eer bouen den Cerubijn,
Soo moet hy sijn vergramt, dat hy keert sijn aenschijn.
Roept de Propheten hier, dat sy met offerhanden,
Verbidden sijn ghemoet en haren offer branden,
Dat hem den soeten reuck van d'offerhande vett',
Versoete sijnen haet en keere sijn opsett',
Verhoort hy dan noch niet, soo is Saul verloren,
Niet hy, maer all' die sijn, in Israel gheboren,
Want dan, toont hy den haet, dat hy des vyandts handt,
Door Dauid stercken will' en brenghen my te schandt,
'T ongheluck my bestormt 'tschijnt Godt die moet my haten.
Hier sijn de Propheten ick wil het proeuen laten,
Ghy sienders heeft u Godt noch niet gheopenbaert,
Van Sauls ongheluck oft dat hy is vervaert,
| |
| |
Seght vry, en vreest u niet, want Saul moet het weten.
Neen, Godt heeft sijnen raet verborghen zijn Propheten.
Offert dan dat ick weet, wat my ghebeuren sal,
All' wat gheschapen is schuylt onder het ghevall'.
Is't dan dat Godt my haet soo moet ick gants verderuen,
Lieuer nu, als daer na, want Saul moet doch steruen,
Gaet dan haest, neemt een Lam dat zuyuer is, en doet
Spijs-offer voor den Heer, en vraeght hem oft ick moet,
Vlieden met all' mijn volck, voor dese Philisteenen,
Oft dat hy haer noch sal in mijn ghewelt verleenen:
Den schrick omringht mijn ziel, en vreese my verwindt,
Verbaestheyt is den damp dat het verstant verblindt.
Sienders zijt ghy ghereet waer blijft ghy met het toeuen,
Den ghenen die verlanght, is 't wachten een bedroeuen,
Is dit Lam onbevleckt ten offer wel bequaem.
Wel offert dan, en roept des Heeren naem,
Vergheet niet dat haer cracht tot Sunem is ghecomen,
Waer door my, en mijn volck het hopen is benomen.
Heere Godt Abrahams, die waert, en blijft altijdt,
Bewaerder van u volck, heden bermhertich zijt,
Dat Israel mach sien, u vaderlijcke machten,
Die niet en sijn vergaen maer euen groot in crachten:
Vader siet uwen knecht, dienaer van u ghebodt,
Verhoort zijn claght, verhoort, want ghy zijt onsen Godt,
Keert u bewaringh niet van uwe droeue scharen,
Maer wilt haer door u cracht voor haer vyanden sparen,
Die met haer groote macht tot Sunem sijn gheraeckt,
Siet Heer, siet Saul aen, sijn ziele droeuich waeckt,
Is sijn verwinningh goet, soo laet een teecken blijcken,
Soo niet, soo antwoort doch, dat hy voor haer mach wijcken,
Want ghy zijt sijnen schildt waer op dat hy betrout.
Stoockt noch, brandt noch hout.
Den offer is verbrandt Godt en wilt niet verhooren.
Hoe ben ick dan vervloeckt.
Gheeft gheenen moet verloren,
| |
| |
Misschien wat Godt sal doen, als ghy het minste denckt.
Den toren my verwoet dat mijne doodt verlenght?
'T verdriet my dat ick leef, comt doodt wilt my vernielen?
Saul heeft lust te gaen, by sijn voorvaders sielen:
Waenwijsheyt die bedrieght, beproef ick nu met leet,
Dat ick de Toouenaers verdreuen heb soo wreet:
Want waren sy nu hier, soo souden sy bedieden,
'Tgheluck, en 'tongheluck, dat my staet te gheschieden,
Maer 't was om beters will', hoe wel seer cleynen danck.
De wanckelbaer fortuyn hout ons in haer bedwanck,
Dienaers en zijn hier gheen van haer gheslacht ghebleuen,
Sijnder noch seght het vry, want ick gheu' haer het leuen,
'T verloop van tijt verkeert, en brenght haer wetten mee.
Dit Conincklijcke woort verseghelt haere vree,
Van mans en weet ick gheen, want sy door u gheboden,
'T perijckel van de doodt met haesten sijn ontvloden,
Maer daer is noch een vrou tot Endor die 't verstaet,
En weet door haeren gheest, tot alle dinghen raet,
Haer toouerconsten doen de dooden rust ghebreken.
Gaen wy, dat wy haer spreken,
Soo doen ick brenghen op, den Gheest van Samuel,
Die weet all' dat ghebeurt, en sal 'tmy segghen wel,
Gheen hoogheyt en heeft rust, voor dat wy sijn vergheten,
Maer baert het weten rust, soo soeck ick rust, door 'tweten.
|
|
Auteursrechtvrij