|
| |
Tvveede deel
Eerste vvtcomen.
Abisai, en Dauid, vinden Saul slapende met Abner, ende alle sijn volck.
Laet den Hethither daer, ick sal noch desen nacht
Betoonen dat ick ben van Zeruias gheslacht,
Godts hulp en hoeft geen macht, van veel, en strijtbaer mannen:
Voorsichticheyt doet meer dan stale boghen spannen:
Siet hier waer Saul leyt, Godt gheeft hem in u handt,
Slaet hem, doet mijnen raet, 'tis een onnut tyrant:
Verghetelijcken slaep, heeft hem 'tverstant benomen,
Godt schickt ons tot sijn doodt, dat wy hier sijn ghecomen,
En dringht sijn toornich hert, dat ick hem als onwaerd'
Doen steruen met dees spies, en steken hem in d'aerd,
Dat hem die siele vlieght met sijne boose gheesten.
Soo niet, verderft hem niet, want desen is den meesten,
Die teghenwoordich leeft, sou ick verslaen, hem, die
Van Godt vercoren is, neen ick Abisai,
Want soo ick hem versloegh, gheen onschult sou my blijuen.
'Ken weet van gheen onschult Saul sal ick ontlijuen,
Nu hem den Heere gheeft door't slapen in den doodt,
Dauid laet my begaen soo sijt ghy wt den noodt,
Want soo hy weer ontwaeckt, sal hy de Leeuwen slachten,
Die als sy noodt ontgaen ghebruycken meerder crachten,
Oft ghy moet dencken, dat hy Godt behaghen sal,
Als sijnen gheest verheught, in die u onghevall',
Neen Dauid, niet alsoo, maer Saul die sal steruen.
Slaet den ghesalfden niet, wilt hem den Heer verderuen,
Door strijdt, oft door den tijdt, soo sy het veer van my,
Dat hem mijn handt verdoet, om soo te wesen vry.
Waerachtich als Godt leeft, zijn aensien doet my vreesen,
Nature leert mijn hert, waerom zouw' ick dan wesen
Schuldich aen u misdaet, neen sone Zerula.
Laet dees bermherticheyt, slaet hem, hy volght u na,
| |
| |
Of vreest ghy hem te slaen, om sijn boosheyt te sparen,
Laet ick dan Abner slaen, die hem soo can bewaren,
Dit is de tweede mael, dat Godt den Saul gheeft
In u ghewelt, en wilt, dat hy niet meer en leeft:
Heeft Godt u niet belooft, ick sal in uwe handen
Gheuen, die u vervolght dat ghy haer brenght ter schanden.
Oft hebt ghy lieuer weer een stucxken van zijn cleedt,
Neen Heere wreckt u na, hy is ons nu ghereet,
Weght sijne wercken all' sijn ondeught sal verweghen.
Mijn deught die swaerder is sal ick daer stellen teghen,
Den Heer en laet gheen ziel, die rechten hongher lijdt,
Maer straft die god'loos is, bequaem tot sijnen tijdt,
En die gherechtich is staet vast in zijne paden,
Verlost hem wt den noodt, vervult hem door ghenade
Saeytmen bermherticheyt, soo maeytmen hare vrucht,
Vergheeftmen, men verwint den vyant, als in vlucht,
Den Heer afgrijst hem aen, de goddeloose wercken,
Maer haer die deuchdich sijn zal hy met crachten stercken.
Waerom weckt ghy my dan, dat ick verachten sou
De wortel van de deught, en wesen onghetrou,,
'Tlicht der gherechticheyt en van niet sijn verholen,
Maer drijft in het ghesicht, als t'hooghe licht der Polen.
Treedt daerom stil by hem, en neemt den waterpot,
Met sijne groote spies, soo siet hy dat hem Godt
Ghestelt heeft in mijn hant misschien sal hy beroeren;
En Godt sal mijne saeck, bewaren, en wtvoeren,
Wiens vrees', is mijnen schilt, en waeckingh' mijn behoet.
Dees reden breydelt my, dat ick my dwinghen moet:
Dauid daer is den roof, uwe bermherticheden,
Maer niet des Heeren will', die laet hem leuen heden:
Laet my den Veltheer slaen dat hy nu leyt en slaept.
Den slaep en is niet vast, siet Abner, hoe hy gaept
Bewaren wy ons hier, Soo straf ick sijn versuymen.
Hoe is hier niet te doen, dat ick al 't volck sie sluymen.
Iae't meerder dan ghy denckt, want waer u straf soo groot
Als u misdaden sijn soo waerdy 'tsamen doodt,
Maer neen, des Heeren vrees' bewaert my van te wrecken,
Aen die door stillen slaep, den teghenweer ghebrecken,
Ick en ben Iael niet, Abner siet wie ick ben?
Wie sijt ghy die daer roept, spreeckt luy dat ick u ken,
| |
| |
Schelt ghy den Coninck nu hy slaep'rich is verwonnen,
So zijt ghy beyde dood, dat ghy het hebt begonnen,
De Quackel slaet, en vlieght, wanneer den Arent rust.
Mijne bermherticheyt die wort u eenen lust,
En sijt ghy Abner niet, Ners Sone, wiens ghelijcken,
In Israel en is, noch in veel ander Rijcken:
Waerom en hebt ghy dan den Coninck niet bewaert,
Dat, als hem een wou slaen, dat ghy daer teghen waert,
Waerachtich als Godt leeft, u wercken sijn beuonden,
Onnut, en sonder vrucht, als wercken van de sonden;
Ia zijt een kint des doodts, en Belial, dat ghy
Die Godts ghesalfden is, niet en bewaert voor my:
Siet hier, daer is de spiess' met sijnen waterbeker,
Haelt haer, want ick blijf hier voor mijnen vyandt seker:
En denckt u zielen groot voor mijnen ooghen staen,
Dat ick u hebb' ghespaert als ick u cost verslaen,
Den Heer sal rechter sijn in alle mijne saken,
En voor my, (die hem vreest) in teghenspoeden waken,
Sijn hulp is mijnen trap, waer door ick comen moet,
Tot het beloofde rijck en niet u schuldich bloet,
Dat nimmermeer en sal met rust ter hellen dalen.
Wat hoor ick is't verraedt, wapen? is sy te halen,
Waer is mijn groote Spiess' die ick daer heb ghesett'
Abner hoe siet ghy soo, wat isser dat ons lett'?
Sprack Dauid niet, oft quam sijn wesen in de dromen?
Ia heer, hy is den man, die de spies heeft ghenomen,
En schelt my met verwijt maer 'tslapen my verwon.
Is hij't, seght hoe hy con
Gheraecken door de wacht, daer ick tot mijnen weyre
Ligh in den waghenborgh in 'tmidden van den heyre,
Mijn wakers sijn sy doodt.
Den slaep heeft haer beuaen, die Godt ghesonden heeft
Dauids gherechticheyt is meer dan wy verwachten.
Siet Saul hoe hy siet u deught sal hy verachten.
Veracht hy mijne deught soo sal my loonen, die
Veel meerder is dan hy, Vader aensiet doch, wie
Ghy soo vervolght, en iaeght, laet my door uwe reden.
| |
| |
Verwinnen u ghemoet, en straffe wreedicheden,
Waerom ghelooft ghy haer, die segghen uwen knecht
V onghelucken soeckt, dat ghy hem laghen leght,
Siet hier de tweede mael, dat my Godt heeft ghegheuen,
V ziel in mijn ghewelt, en heb u laten leuen:
Vader besiet en kent dat in my gheenen haet,
Noch ouertredingh is als moeder van het quaet,
Den Heer sal rechten ons om my aen u te wreken,
Want hem in zijnen raet gheen macht en sal ghebreken,
Van die ongod'lijck is comt ondeught, maer mijn handt,
Sal wesen sonder schult, van ontrou, moort, oft schandt.
Den Coninck Israels wilt sijnen knecht dan hooren,
En proeuen oft door Godt, hy Dauid mach verstooren,
Vindt hy dan mijn onschult, en dat het menschen sijn,
Die moeten sijn vervloeckt, voor onsen Godts aenschijn:
Want sy beletten my, met rusten te bewoonen,
Het erfdeel van den Heer, daerom sal hij se loonen.
Siet dan wie ghy verjaeght, Coninck van Israel,
Een vlooien dooden hont, keert u bedenckt u wel,
Mijn ziele beeft door vrees', en soeckt haer te verberghen,
Als 't velthoen moe gheiaeght, op groote woeste berghen,
Laet heden dan mijn ziel zijn, voor u ooghen groot.
Beter sijt ghy, dan ick, dat ghy my niet en doodt,
Quaet heb ick u ghedaen, maer my loont ghy met deughden,
Onsen Godt heeft ghelijck dat hy in u verheughden:
Souder noch yemant sijn die zijnen vyandt haet,
En hem in 'tslaep beuindt, waerschouwt eer hy hem slaet,
Hoe veel te meer dan noch dat hy hem laet vertrecken,
Geen meer meyn ick voorwaer, want 'twaer om mee te gecken:
Den Heere die ghy vreest uwe vergheldingh doet,
En loont u uwe deught, met ouervloedt van goet,
Nu hoort my, want ick sien, dat ghy sult Coninck wesen,
En dat het Coninckrijck, van Israel ghepresen,
Sal comen in u handt, soo sweert my by den Heer,
Dat ghy my, noch mijn zaet, wt en roeyt met onneer,
Noch mijnen grooten naem, als onnut onder d'asschen,
Van mijn voorvaders huys, met schanden wilt wtwasschen,
Maer comt weder by my, en sweert my dit met eedt.
Is Godt met uwen knecht soo is Dauid bereet,
Te doen all' wat ghy wilt, en volghen v begheeren.
| |
| |
Gheseghent moet ghy zijn den Heer voor die wy sweeren,
Treckt vredich mijnen zoon, den Heer sy uwen schilt,
Want ghy volvueren sult, dat ghy beghinnen wilt.
|
|
Auteursrechtvrij