|
| |
Viifde deel.
Eerste uytkomen.
Godt den Heere, Salomon, Benaja, Pedania, Tersiria, Semei.
ICk vvas, ick ben, ick blijff, eer dat de tijden vvaeren,
Off eer den afgrondt vvas, soo dreef ick op de baeren,
Ick ben die met een vvoort, geschapen heb het licht,
Den Al vvt niet gemaeckt, en met een vvoort gesticht.
Ick ben het Al, in Al, ick geeff den Al sijn leven,
Bidt daer om vvat ghy vvilt, dat ick u oock sal geven.
Ghy hebt o! Heer mijn Godt, mijn vader by-gestaen,
En David uvven knecht, bermherticheyt gedaen,
Om dat hy voor u heeft, gevvandelt uvve vvegen,
En tot gerechticheyt, en vvaerheyt vvas genegen.
Ghy hebt my sijnen soon naer u beloftenis,
Doen setten op den stoel, soo het dan heden is,
Laet Heere naer u vvoort, u vvoort vvaerachtich vvesen,
Dat ghy aen David hebt gesvvoren langh voor desen:
Maer ick ben noch seer ionck, en in mijn teerder ieucht,
Dat tvvijfeligh verkiest, de vvegen van de deught.
Ghy hebt my van u volck, tot Koninck vvillen setten,
Eer dat ick had verstandt, t'oordelen van u vvetten.
Geeft my daer-om o! Godt, een vvijs ootmoedich hert,
Op dat u volck door my naer recht gevonnist vvert:
Want vvie vermach u volck, (dat niemant can getellen,)
T'oorde[el]en sonder u, off haer sijn vvetten stellen.
| |
| |
Om dat ghy niet en bidt, om rijckdom, eer, noch staet,
Noch om dat ick op d'aerd, u een lanck leven laet.
Noch om de zielen oock, van uvve doodt vyanden,
Die als mijn gheessel zijn, tot straffingh vande landen:
Maer om de grootste deucht, de vvijsheyt, die maer vloyt
Wt my, en door vviens cracht, mijn Godtheyt eeuwich groyt.
Soo heb ick dan gedaen, naer dat ghy hebt gebeden,
En heb met vvijst verstant, u hert begonsticht heden.
Alsoo dat noyt voor u, gevveest heeft uws gelijck,
Noch niemant comen sal, in dit mijn Koninckrijck.
Daer toe vvil ick u noch, meer eer, en rijckdom geven,
Als al de Vorsten groot, die nu op aerdtrijck leven.
En soo ghy mijnen vvegh, als David gaet altijdt,
Soo sult ghy met geluck, hier leven langen tijdt.
Ghy zijt o! Heer alleen, ghy hebt het al geschapen,
Den hemel looft u cracht, de winden sijn u knapen.
Al vvat daer boven is, off op het aerd'rijck leeft,
Js u, ghy zijt die 't rijck, en 's vverelts hoogheyt geeft.
Ghy heerschapt over al, ghy stort als eenen regen,
Daer ghy door hooge gunst, vvilt senden uvven segen,
Geen Godt is vvs gelijck, in u handt staet de cracht,
Als ghy maer imant vvilt, groot maecken door u macht.
Wat ben ick doch o! Heer, dat ghy my hebt vercoren?
Dan ghy volbrenght het geen, dat ghy ons hebt gesvvoren.
Het Manna van u woort, maeckt mijn ziel onbevreest,
En maeckt my zijnde ionck, seer oudt, en grijs van geest.
Ick vveet dat ghy o! Heer, mijn herte vvilt beproeven.
Ick vvensch te zijn geproeft, Heer vvilt my niet bedroeven.
Omgort my met u vrees, geeft my oprechticheyt.
Schept in mijn ziel o! Heer, bid ick gerechticheyt.
Ick stel my in u macht, ick geef my over vvonnen:
Want vvie sou tegens u, o! Heer hem stellen connen.
Godt is Iuda groot, sijn cracht is daer vermaert,
In Israel heeft hy zijn heerlijckheyt gebaert.
| |
| |
Tot Salemi is zijn tent, in Sion vvilt hy vvoonen,
Aen Ephraim sal hy sijn mogentheyt bethoonen.
Hy breeckt door sijnen arm, haer bogen, schilt en svveert,
En maeckt haer in de strijdt, als Sissera verveert.
Sijn heerlijckheyt, en macht, is meerder als de bergen,
Die haeren grooten rooff in haeren buyck verberghen.
Die stout zijn van gemoet berooft hy van haer eer,
Sy slaepen haeren slaep geen cracht en gelt daer meer.
Voor u ô Iacobs Godt? vvort slapend' en verslagen,
U haeters niet alleen, maer beyde eert en vvagen.
Ghy zijt vervaerlijck Heer, vvie can voor u gestaen,
Als ghy van uvven throon, u toornicheyt laet gaen.
Als ghy het oordeel laet van uvven Hemel hooren,
Soo vvordt het aerdtrijck stil, en stopt verschrickt sijn ooren.
Ghy slaet de Behemots, en breckt haer hoofden vvreet,
Als ghy verdrietich vvort, van ons verdrietich leet.
Ghy deylt door uvve cracht, de zee met haere baeren,
En doet in haer en buyck, Leuiathan vervaeren.
In u is dach, en nacht, ghy geeft de Son haer licht,
Ghy zijt die in de zee, het aerdtrijck hebt gesticht.
Gedenckt daer-om ô Godt!, aen die ghy hebt vercoren,
Aen die, die sonder u, ô Heer! sou zijn verloren.
Vergeet de ziele niet, van u ellendich dier,
En geeft u tortelduyff, doch niet den vvreeden gier:
Maer vvilt sijn vierich hert, bevvaeren in u handen,
Op dat hy eeuvvichlijck mach in u liefde branden.
‘Recht soomen in een huys, een yder siet bedruckt,
Wanneer de droeve doodt, een uyt het leven ruckt.
Off soomen in een schip, den schipper siet vervaeren,
Wanneer hy 't roer verliest, door 't vvoeden van de baeren.’
Stont Ioab oock verbaest, vol droefheyt en gevaer,
'T scheen dat hem imants ziel, vvraeckgierich volghde naer:
Maer soo het Panther dier, vvanneer het vvordt gevangen,
Verdobbelt sijn gevvelt, en gaet sijn oude gangen,
Scheen oock dat Ioabs cracht door vrees vermeerdert vvert,
| |
| |
Recht off den noodt, en vrees', gaf vvasdom aen zijn hert.
Want als ick hem beval, dat ghy my hadt gheboden,
En dat hy komen sou, van daer hy vvas ghevloden.
Sprack hy, niet als een man, die vrees' heeft voor de doodt:
Maer als een die hem selff ghetroost heeft in den noodt.
Seght Salomon dat my, den Tempel sal bevrijden,
Off ick sal hier de straff, van mijne misdaet lijden,
Mijn leven acht ick meer, als 't Konincklijcke ghebodt
Nu my den Koninck haet, soo staet mijn hoop in Godt.
Wie dat een mensche slaet, dat hy verliest het leven,
Moet sterven naer de vvet, die Moyses heeft beschreven.
Geen plaets en geeft den Heer, die moorders vrijheyt geeft,
Maer vvel die onverhoets, iet quaets bedreven heeft.
Wie sijnen naesten doodt, off doet ter hellen daelen,
Dien suldy (seyt den Heer) van mijn autaer haelen.
Op dat hy naer verdienst, oock doodt geslaghen vvort,
En dat sijn bloedt versoen, dat hy heeft uyt gestort.
Godt vvilt dat alle quaet rechtveerdich wordt ghewrocken.
Gaet henen slaet hem doodt, doet soo hy heeft gesprocken,
Begraeft hem in zijn huys, op dat ghy 't edel bloedt,
Dat Ioab heeft gestort, van mijnen huyse doet.
En dat den Heer het bloedt, op sijnen kop laet komen,
Dat hy twee mannen heeft onschuldich 't lijff benomen.
Die beter sijn gevveest als hy, vol boosen list,
En heeft haer bey' gedoodt, dat David niet en wist.
Op dat een yder vveet, van ons naerkomelinghen,
Dat vvy onschuldich zijn, aen sijn vervloeckte dinghen.
Dat hy selff Amasa en Abner heeft vermoort,
Waer door hy Godt, en ons, ten hooghsen heeft verstoort.
Het Konincklijcke bevel, sal haestelijck geschieden.
Ghy sult in sijne plaets, als veltheer dan gebieden.
En op dat Godes vvoort, aen Elij vvert volbracht,
Ontreck ick 't Pristerdom, het Ithamars geslacht.
| |
| |
Phinees vveerdich huys, sal tot dees eer geraecken:
Want Sadoch vvil ick doen, tot Hooghen-priester maecken.
Gaet henen dat hy strackx, tot Priester wort gevvijt,
Op dat Ierusalem, en Sion haer verblijt.
Maer sendt my Semei, van Bahurim geboren,
Die David als hy vloodt, gevloeckt heeft, en versvvoren,
Op dat ick naer verdienst, sijn dvvase boosheyt straff,
En hem met ongeluck, mach brengen in het graff.
‘Den lasterlijcken mondt, doet selff sijn ziele sterven,
Den dwaesen brenght hem selff, door dvvaesheyt in 't verderuen.
Wie sijnen mondt bevvaert, bevvaert hem voor het recht,
En thoont hoe sijn gemoet, door deucht is onder-recht.’
Wie teghen Godt misdoet, al tracht hy vvech te vlieden,
En can, vvaer dat hy vlucht, sijn straffe niet ontvlieden.
Godts handt reyckt over al, ia reyckt tot in der hel;
Ick sal grootmoedich Vorst, volbrengen u bevel.
Comt gaen vvy onse clacht, den Koninck dan voordraghen.
Gerechten Davids soon, ick coom rechtveerdich claghen,
Het alder grootste leedt, dat my oyt is geschiet,
Mijn traenen en gevveen, getuyghen mijn verdriet.
Ick en dees ander vrouvv, die vvonden bey' te saemen,
In een ontuchtich huys, daer vvy ons vvellust naemen.
'T geviel op eenen tijdt, dat ick van kind gelach,
En sy heeft van gelijck gebaert den selfden dach:
Maer aen den derden dach heeft sy haer kindt verlegen,
En in den slapen gedoodt, soo snoode moeders plegen.
Sy siende dat haer kindt, vvas in den slaep gedoodt,
Heeft haeren dooden soon, geleydt in mijnen schoot.
En heeft mijn levend' kindt, vvt mijnen arm genomen,
Met meyningh dat haer daet, door niemant sou uyt-comen:
Maer als den dach aen brack, en dat ick grootsten Vorst!
Mijn kindt gaen suyghen vvou, en leggen aen mijn borst,
Soo heb ick niet mijn kindt, maer dit haer kindt gevonden.
| |
| |
Dat sy in dit mijn cleet, en doeckxkens had' gewonden,
En nu versaeckt sy 't feyt, om dat ick niet en can
Betuyghen mijne saeck, door thoon van eenich man.
Dies bid' ick dat ghy my ô Koninck vvilt beschermen!
Die als een vader zijt, en trooster van den ermen.
Wat seght ghy van dees clacht, bekent ghy dat sy seyt.
'T en is Heer niet alsoo, neen, ick versaeck het seyt.
Sy meynt my haeren soon, voor dit mijn kindt te geven,
Ick svveyr by al dat leeft, dat mijn kindt is in't leven.
En ick svveyr by den Heer, dat mijnen sone leeft,
En dat sy met bedrogh, voor u geloghen heeft.
Dat sy haer saeck bethoon, ick segh, sy heeft geloghen,
Ick svveyr soo vvel als sy, dat sy u heeft bedroghen.
Wel aen, ick sien dat elck, op 't heftichst hem vervveert,
Ick sal haer bey' voldoen, gaet haelt my hier een svveert.
Hout my dit levend' kindt in 't midden door sijn leden,
En geeft haer elck een helft, soo sijn sy bey te vreden.
Ach Heere niet alsoo, thoont toch bermerticheyt,
Aen dit onnoosel dier dat om genade schreyt.
Geeft haer het levend' kindt, en doet het toch niet sterven,
'K heb liever dat het leeft al sou ick't eeuvvich derven.
'T en is noch mijn, noch dijn, laet het in stucken slaen,
Jck vvil des Koninckx vvil, ick sien 't met vreuchden aen.
'T is dvvaesheyt dat men vvil, des Koninckx vvil vveerhouwen
Wy moeten sijnen vvil, als Godt in eeren houvven.
Geeft dees het levend kindt, ick vveet, en sien gevvis,
Dat sy van dit haer kindt, de rechte moeder is.
Haer moederlijck gemoet, en can my niet bedrieghen:
| |
| |
Maer ghy hebt straff verdient om dat ghy my comt lieghen.
Gaet henen ick vergeeff, voor dees reys u misdaet:
Maer dat ghy my dees vrouvv, voortaen met vreden laet.
‘Wie dat rechtveerdich vvil oordeelen naer Godts vvetten,
Mach niet, als op het recht off op de rechten letten.
Den mensch die licht vervvijst, men niet rechtveerdich acht:
Maer vvel die 't recht met maet, can houden in sijn macht,
Godt die rechtveerdich is, haet all' onrechticheden,’
Die zijn Godt meest gelijck, die haer pont vvel besteden.
Vergeeft de misdaet doch ô! Koninck, Vorst, Heer.
Aen een, die dvvaeselijck gesproken heeft vvel eer,
Aen een, die sijn misdaet, genadich is vergeven,
Van die, die hem met recht, mocht straffen aen het leven.
Om dat ghy d'eerste vvaert die David zijt ontmoet,
Als hy van Castra quam, langhs den Iordanschen vloet,
En hebt hem om gena' genadich aengebeden,
Soo vvil ick mijn gena, u oock bethoonen heden.
Gaet tot Ierusalem, en timmert u aldaer,
Een huys, en vvoont, daer in, maer gaet my niet van daer:
Want tot vvat daghen ghy, met mijn gebodt sult gecken,
Off Kidrons schoone beeck, maer eens sult over-trecken
Soo vveet dat ghy de doodt voor-seker sterven moet,
U bloedt sy op u hooft, en niet mijns vaders bloedt.
De meyninghe is seer goet, soo mijn Heer heeft gesproken,
Sal sijnen dienaer doen, mijn misdaet vvordt gevvroken.
Gaet henen doet het geen, dat ick u heb belast.
Door godt vervvint den mensch, uyt hem, ons hoocheyt vvast,
Wie sijn vyanden vvil, tot sijnder eer vervvinnen,
Moet niet dan door den Heer, en met den Heer beginnnen.
Nu vvil ick voor den Heer, en voor des Heeren naem,
Den Tempel bouvven gaen, tot sijnen dienst bequaem,
| |
| |
Door hem, vvil ick voor hem sijn vvooningh laeten maecken,
Dear vvy, en hy met ons, in rusten sal, en vvaecken.
|
|
Auteursrechtvrij