|
| |
Vierde deel.
Eerste uytkomen.
Adonias. Benaia.
ICk drijff op het gevaer, als op de vvoeste baeren,
Den schrick die my omringht, doet mijn gemoet vervaeren.
Dan hoop ick, dat ick my, door list sal maecken groot,
Dan vrees' ick, dat ick selff, verhaesten sal mijn doodt.
'T schijnt dat den Hemel my, door affgunst heeft versvvoren,
Dat ick mijn Koninckrijck, en aensien heb verloren.
Dat ick den moet verlies, dat ick verlies het hert,
Waer door een moedich Vorst, met recht gepresen vverdt.
'T schijnt dat mijn hert getuyght dat my vvat quaets sal naecken,
Eer ick tot mijn vermeet' off vvensingh sal geraecken.
Dan ick en vrees' my niet, te sterven voor mijn eer,
Als ick my, door mijn doodt, off sterven niet onteer.
'T schijnt dat my mijn verstandt, en vvijsheyt vvas benomen,
Dat ick mijn ongeluck niet selff ben voorgekomen.
Dat ick (als Absalon die Amnon 't leven nam)
Hem niet en heb gedoodt; eer hy tot hoogheyt quam.
'K vervloeck mijn lijdtsaemheyt, 't ghedult heeft my verdorven.
'K had beter in het eerst, als nu met schand' gestorven.
'K had beter in het eerst, my in 't gevaer geset,
Dan dat ick nu my selff, moet buyghen naer sijn vvet.
Wat heeft Adonias, doch meer van all'sijn machten,
Dan kleynheyt, en vervvijt, en schandelijck verachten?
Dat hy sijn saecken nu, betrouvven moet een vrou,
| |
| |
Die meer sijn vyandt is, als hem sal sijn getrou?
Dat hy nu bidden moet, die hem met alle reden,
Om 't geene dat hy bidt, sou hebben eerst gebeden?
Dat hy sijn vvensingh nu, moet bidden aen een kindt,
‘Dat hem den staet van 't rijck hooghmoedich ondervvindt?
'T is dvvaesheyt voor den man, dat hy stelt sijn vertrouvven,’
Off sijnen raedt beveelt, de svvackheyt van de vrouvven.
Veel beter had ick selff, mijn broeder aengesocht,
En had hy my ontseyt, met mijn handt ongebrocht.
‘De dooden soo men seyt, en konnen niet meer krijghen,
De Rijcken sien vvy meest, door bloedt off moort verkrijghen.’
'T bleeck aen Abimelech, die niet een man alleen:
Maer 't seventich versloegh tot Ephra op den steen.
Was hem dees saeck gheluckt, vvaerom sout my mislucken,
Daer Godt den Heere selff, den hooghmoedt vvil verdrucken?
Daer hy in Moyses vvet uytdruckelijck beveelt,
Dat men hem straffen sal, die sijnen vrindt besteelt.
'T schijnt dat de Princen, zijn verbrekers van de vvetten,
Off dat sy haer de vvet, niet onderdanich setten.
'T schijnt dat zy zijn als Godt om dat sy voeren 't svveyrt,
En dat sy noch oor Godt noch mensch en sijn verveyrt.
Wat hoor ick? ach ick vrees, mijn hoff is t' alle kanten,
Omcinghelt en beset, met Cretische trawanten,
Daer sien ick Benaja, my valt voorseker in,
Dat ick verraden ben van d'ontrou Koninghin.
My deyrt dat ick mijn handt, aen mijnen Heer moet leggen!
Maer 't Konincklijck gebodt, en mach ick niet ontsegghen.
Ghy vveet grootmoedich Vorst, dat ghy door valschen raedt,
‘Een oorsaeck zijt ghevveest, van u aenstaende quaet.
Wie sijnen mondt bevvaert, kan oock sijn ziel bevvaeren,’
Den mensch door sijn misdaedt, verkort sijn eyghen iaeren.
Is Godt dan een Tyran, dat hy den eenen heeft,
Geschapen tot verderff, en d'ander vvensing geeft?
Wat oorsaeck heeft den Heer, dat hy hem heeft verkoren,
| |
| |
Ben ick soo vvel als hy, niet Conincklijck gheboren?
Ben ick niet die met recht behoorde voor te gaen,
En straffen met de doodt, die naer mijn croone staen?
Had ick my naer den raedt, van Ioab vvel ghedraghen,
Hy had langh doodt ghevveest, ick had hem langh verslaghen.
Ick had my selff al langh, door Konincklijck ghevvelt,
Veer buyten alle vrees' en vvt ghevaer ghestelt.
Dan soo ick mijn versuym, seer qualijck can voorkomen,
Door dat hy 't Koninckrijck met macht heeft inghenomen,
Soo vloeck ick met vervvijt, mijn traegheyt en ghedult,
En gheeff my selff alleen, van mijn verderff de schult.
Waer dat ick keer, off sien, 'ken sien niet dan soldaten,
Die my in mijnen noodt, ontrouvvelijck verlaeten,
Die niet om eer, maer gheldt, en dienen haeren Heer,
En haeren rechten vorst verraden met oneer.
Verrader zijt ghy dan, die my soo komt verraden?
Moet ghy met bloedt, en moort sijn moordich hert versaeden?
Moet ghy den dienaer zijn, van sijn vervloeckt bevel,
Recht oft het moorden vvaer, een vreughdigh kinderspel?
‘Als Godt verthorent is, dan straft hy sijne landen,
Wanneer hy aen een kindt, den Rijckstaf gheeft in handen,’
Die all' sijn saecken doet lichtveerdich onbedocht,
En lichtelijck ghelooft dat hem vvordt aenghebrocht.
Die 't vleyen deughdigh acht, en vvaerheyt houdt voor loghen,
Die vvt sijns moeders borst, d'ontrouheyt heeft ghesoghen.
Die als een Tygher brult, off als een Leeuvv vervvoedt,
Door onversadicheyt, is dorstich naer het bloedt,
Die vvt sijn rijck, en landt, den vroomen doet verdrijven,
Die meerder is als hy, moordadich doet ontlijven.
Ha! Bloedthondt al te vvreedt, die niet en zijt ghebaert.
Van eenich edel huys, maer van het het slijck der aerdt,
Meynt ghy eens Koninckx soon, die 't Koninckrijck moet erven,
Die ghy niet vveerdich sijt, soo schandich te doen sterven.
Neen neen, en denckt dat niet, soo langh ick heb mijn svveert
En ben ick noch voor u, noch voor u macht verveert.
Denckt vry, dat in my is, eens Konincks hert ghebleven,
| |
| |
En dat ghy met mijn doodt, oock eynden sult u leven.
Ras vat hem aen het lijff, en neemt hem sijn ghevveyr.
Noch soo niet als ghy meynt,
Den noodt leert teghenvveyr.
Neen moorders niet alsoo, ghy sult mijn doodt betaelen,
En met mijn groote ziel, oock neer ter hellen daelen.
t' sa mannen zijt ghemoet, staet uvven Koninck by,
Het geldt nu om sijn lijff, sijn riick, zijn heerschappy.
'T is dvvaesheyt datmen hem, vvil op ziin macht verlaeten,
Als hem noch moet, noch hert, noch stoutheyt kan ghebaeten.
Ick berst van onghedult, ach Hemels al te vvreet,
Wordt ghy dan niet bevveeght, van miin ondraeghsaem leedt?
Waerom en heeft my niet, het aerdriick langh verslonden,
Soo het Abiram de' tot straff van miine sonden?
Eer ick door desen beul, eer ick van desen hondt,
Berooft vverd' van miin eer, off eer ick verd doorvvondt.
Voor Tyger suyght miin bloedt, dat ghy doch vvenscht te storten,
Ghy sult met miine doodt, mijn liiden oock verkorten.
Driift u moordadich svveert, naer vvensingh in dees borst,
Ontkerkert vry de ziel van uvven grootsten Vorst.
Denckt niet dat hy door schrik, oft vreese, sal besvvijcken,
Sijn Konincklijck ghemoet, sal oock in 't sterven blijcken.
Vervloeckten moordenaer, vvat staet ghy nu en siet,
Voleyndicht u bevel, soo eyndicht mijn verdriet?
Doorsteeckt mijn herte vry, dat my schier dunckt te breken,
Off gheeft my mijn ghevveyr, ick sal het selff doorsteken.
U bloedt sy op u hooft, om dat ghy met verraet,
Oproerich hebt ghemaeckt, den Konincklijcken staet.
| |
| |
Bloedtgierighen Tyran, moet u mijn bloedt versaeden,
Moet ghy den ghenen zijn, die my soo moet verraeden.
Gheen moederlijcke boerst, en heeft u op ghebrocht:
Maer ghy zijt opghevoedt, van eenich helsch ghedrocht.
Gheen vrou heeft u ghebaert, u vader vvas bedroghen,
V vvreetheyt thoont ghenoech, vvat borst ghy hebt ghesoghen.
'Kontsin, van onghedult, ach! Dat ick den Tyran,
Die my vermoorden doet, oock niet vermoorden can.
Valt hemels valt op ons, vvilt ons alt'samen verpletten,
Vernielt dees moorders vvreet, die haer met bloedt besmetten,
Slaet haer met blickxems vier, verslindt haer door u cracht
Lijdt niet dat haeren Vorst, van haer vvordt omghebracht.
Lijdt niet dat sy met rust, neerdaelen in der hellen;
Maer vvilt met knagigh leedt, haer vvreede zielen quellen,
Gaet seght aen Salomon, dat ick tot sijn verderff,
Niet als sijn onderdaen, maer als sijn Prince sterff,
Niet als een verraedt, off ontrou heeft bedreven:
Maer als een Koninckx Soon, en Koninck in sijn leven.
Ay my! mijn craght vergaet, verlost my toch o! Heer,
Van die mijne ziele iaeght, en dooden met oneer.
Soo moeten sy vergaen, die 't Koninckrijck beroeren,
Off die des Koninckx naem, onvveerdich vvillen voeren.
Voorseker desen Vorst thoont vvel een vroom ghemoet,
Dat hy standtvastich draeght, den groosten teghenspoet,
‘'T is Konincklijcke deught, den teghenspoet te draghen,
Te meer als hem de doodt, verschrickt maeckt noch verslaghen,
Die sonder vreese sterft, als hy in voorspoet leeft,
Thoont dat hy Konincklijck, de doot vervvonnen heeft.’
Komt neemt sijn lichaem op, vvy sullen hem begraven,
Soo sijnen staet betaemt, in sijn voor-vaders graven.
|
|
Auteursrechtvrij