Salomon
(1628)–Guilliam van Nieuwelandt–
Auteursrechtvrij
[pagina 39]
| |
Maer soo den svvacken mensch, den Heer niet kan beletten,
Soo moet men sijnen vvil in Godes vville setten.
Al dat den Heere doet dat doet hy met voordacht,
Den Heer en siet niet aen, ons droefheyt noch ons klacht.
'T schijnt dat den mensch op d'aerd, noyt hebben mach zijn vvenschen,
Maer dat den teghenspoedt, is eyghen aen de menschen.
Ick vveet hoe svvaer het valt, als iemant teghenspoedt,
Tot sijn verachtingh lijdt, off onrecht lijden moet,
Nochtans den teghenspoedt schijnt lichter om te draghen,
Wanneer men vvraeck mach doen, off sijn verdriet mach klaghen.
'K en segh dees woorden niet, genadighe vorstin,
Om dat ick, om mijn leedt, iet quaets heb inden sin:
Maer om u moghentheyt, te thoonen mijn vertrouvven,
Dat niet dan vrede wenscht, en tweedracht soeckt te schouvven.
Bersabeé.
Soo ghy mijn vrindtschap soeckt, en tot my komt met vre',
Soo seght vvat u belieft, ick soeck de vrindtschap me',
Adonias.
Om dat ick vrede soeck, vvensch ick met u te spreken.
Bersabeé.
Aenmijn goet vvillicheyt en sal het niet ghebreken.
Adonias.
Ghy vveet dat my het rijck, als aen den oudtsten quam,
Dat ick om mijn geboort, nochtans niet aen en nam.
Voor dat ick van all't volck, eendrachtich vvas verkoren,
Dat my van Israel, tot Koninck had besvvoren:
Maer nu den Heer selff, het rijcke vvendt van my,
En vvilt dat Salomon, u soone Koninck zy.
Soo vvil ick my in als, naer sijnen vville voeghen,
En my, met mijnen staet, oock laeten vvel ghenoeghen.
Ick vvil hem selff doen sien, dat ick te vreden ben,
En thoonen dat ick hem, voor mijnen Heer beken.
Ick vveet dat hem het rijck, van boen is ghegheven,
En dat vvy schuldich sijn, naer sijn ghebodt te leven.
Doch bid ick om een beed' soo 't u is aenghenaem,
Dat ghy aen Salomon versoeckt uyt mijnen naem.
| |
[pagina 40]
| |
Dat hy Abisagh my, laet voor mijn huysvrou trouvven,
Die David vvert ghevoeght, by all' sijn ander vrouwen.
Ick meyn dat hy aen u, dees bede sal toestaen,
Door dat aen hem gheen leedt, daer door kan zijn ghedaen.
Te meer, ick seker hou, dat sy noch heeft haer eere,
En noyt beslapen is, van David mijnen Heere.
Bersabeé.
‘Wy sien als eenich hout, de vlam des viers genaeckt,
Dat het door sijn natuer, terstont in brandt geraeckt.
Al dat het vier ghelijckt, vvort door het vier verdorven,’
Doch 't mach zijn dat het vier, in David vvas gestorven.
Den ouderdom mischien, had sijn gevvenste vlam,
Door kranckheyt uyt gedaen, eer dat zy by hem quam.
Den tvvijfel staet ons vry, dan ick verhoop te maecken,
Dat ghy door mijnen dienst, aen uvven vvensch sult raecken.
Den Koninck vveet ick vvel, sal doen dat my behaeght,
'K verseker u eer langh de Sunaemitsche maecht.
Adonias.
‘Men kan met geenen bandt meer binden sijn vyanden,
Dan dat men haer verbindt, met houwelijcksche banden.
Den Prins versekert hem, als hy sijn 'vyandt vvint,
Doch meer als hy hem geeft, dat hy van herten mint.
Wert Sichem, Iacob niet, door houvvelijck verbonden,
Eer dat hy vvert gestraft, om sijn bedreven sonden?
Wert Moyses, Iethro niet, verbonden door de trouvv',
Soo haest als hy hem gaff, Ziphora voor sijn vrouvv?
Heeft Sampson niet sijn macht, door Delila verloren,
Soo haest als sy hem bandt, en heeft sijn hooft geschoren?
Nochtans en bandt sy niet, soos eer sijn moedich hert,
Dat hy de Philisteen, een vrindt off dienaer vvert.
Den houvvelijckschen bandt, kan maer het herte binden,
Door eendracht, groyt de macht, door trou verkrijghtmen vrinden.
My dunckt dat dan den Vorst, eerst machtich vvordt in 't rijck,
Als hy door trou versoent, 't verleden onghelijck.’
Bersabeé.
‘Dat Godt te saemen voeght, en kan den mensch niet scheyden.’
| |
[pagina 41]
| |
Een yder moet sijn lot met lijdtsaemheyt verbeyden.
Adonias.
'K en wensch gheen ander lot, nu mijnen broeder my,
Ontnomen heeft met recht, mijn rijck, mijn Heerschappy.
Wat kan ick min als haer, voor mijnen staet ontfanghen?
Daer ghy weet dat in haer, mijn hoop leydt, en verlanghen.
Bersabeé.
En twijfelt niet aen my, acht mijn goet willicheydt.
Soo veel, als off u vvaer Abisagh toegeseyt,
Vervvacht my in het hoff, ick sal van uvven tvveghen,
Gaen sien, hoe mijnen soon, den Koninck is geneghen.
Adonias.
Dit is den rechten vvegh, dit is den rechten voet,
Die my verheffen sal, off my oprechten moet.
Door list vvordt dichvvils meer, als door den krijgh gevvonnen,
Dees vrou en merckt niet eens vvaer toe dit vvort begonnen.
Soo Salomon soo licht, als sy, dees saeck ghelooft,
Soo sien ick hem van 't rijck, off van een deel berooft.
Kan ick door desen list, 't ghemeynte maer ghetrecken,
Soo meyn ick, dat ick hem, haest oproer sal verwecken.
'T ghemeynte slacht de zee, die licht door vvindt beroert:
Want altijdt vvordt den mensch door nieuvvicheyt vervoert.
Al dat den schijn maer heeft, van nieuvv' gewenste saecken,
Kanlichter als den vvindt, den mensch oproerich maecken.
Een recht grootmoedich man bethoont eerst sijnen aert,
Als hem den noodt bedvvinght, off als hy vvordt besvvaert.
Door lijdtsaemheyt, en moyt, voorkomt men sijn misvallen,
Den blooden laet door schrick, sijn hert ter aerden vallen.
Benauvvtheyt is het vier, vvaer in men proeft het gout,
Van ons stantvasticheyt, dat selver hem mistrouvvt.
Men noemt een tvveede doodt, vvanneer men schand' moet lijden,
Men moet om haer t' ontgaen naer sijn vermoghen strijden.
Al is 't dat ons fortuyn, niet gunstich is naer vvensch,
Sy thoont haer niet te min, goet-gunstich aen den mensch.
Sy sendt ons teghenspoedt, om ons gemoet te proeven,
Eer dat sy vreughden sendt, soo doet sy ons bedroeven.
| |
[pagina 42]
| |
Ick hoop noch op haer gunst, al sendt sy my verdriet,
Den Hemel vveet alleen, vvaerom my leet geschiet.
Mijn saecken gaen naer vvensch, mach ick mijn vvensingh krijgen:
Dan ick moet dese saeck voor Ioab noch versvvijghen.
|
|