|
| |
Tweede deel.
Tvveede uytkomen,
Ioab. Adonias. Abjather. Ionathan.
ONs hoop is meer in't recht, als in 't gevvelt gheleghen.
Nochtans door u gevvelt, heb ick mijn hoop verkreghen,
Dat ick onvvinbaer ben, ben ick door uwen raedt.
Ghy kroont my met gheluck, en vestight mijnen staet.
Heff ick my naer de locht, mijn vleughels zijn u vvaepen,
'T schijnt dat ghy met het svvert onvvinbaer zijt geschaepen.
U selven zijt ghy selff, in al u doen ghelijck,
Ghy set my op den throon en geeft my 't Koninckrijck.
'T schijnt dat den Hemel selff, sijn aensien heeft verloren,
Dat ick in spijt van hem tot Koninck ben verkoren,
Dat ick geboren ben tervvijlen dat ghy leeft,
Die selff een vverelt zijt, vvaer voor het aerd'rijck beeft.
Noyt sal in Israel den naem van Ioab sterven,
Noyt sal den grooten naem van Zeruja verderven.
U daden vlieghen selff met vleughels van 't ghedacht,
Daer Ossa met haer volck ghedurich houdt de vvacht.
Den loff die ghy my gheeft, sou qualijck sijn ghenomen,
Waert dat ick 't niet en saeght uyt een goet herte komen.
Als iemant sijnen loff in 't aensicht vvordt gheseyt,
Soo schijnt het datmen spot met sijn hoveerdicheyt.
Dan ick acht dat ghy my dees eere vvilt bvvijsen,
Om dat ick van ghelijck u daden oock sou prijsen.
Maer mijn ervarentheyt heeft my soo vvel gheleert,
Dat ick vveet dat dees eer vveer tot den ghever keert.
Dies acht ick onbequaem u vveder loff te gheven,
Dan vvensch dat ghy met vreught, gheluckich langh moecht leven.
| |
| |
Mijn Konincklijcke feest vereert ghy met verstandt,
‘Wie meer doet als betaemt die baert sijn eyghen schandt.
Prijst iemant sijnen vrindt 't is om hem meer te trecken,
Noyt sachmen rechten loff den mensch tot haet vervvecken.
Als iemant voelt in't hert dat men met vvaerheyt prijst,’
Soo voelt hy dat men hem, daer door sijn eer bevvijst.
‘Den Koninck die verheft den vroomen om zijn vvercken.’
‘Den vroomen om den loff, laet sijne vroomheyt mercken,
Het voeght den vroomen vvel, dat hy van vroomheyt roemt:
Doch beter aen den Vorst dat hy hem strijtbaer noemt.’
Waert dat ick roemen vvou, van mijn vermaerde daden,
Ick sou met mijnen loff den Athlas selff verladen.
Was ick den genen niet, die voerde Davids macht,
Als hy Adrazar sloegh en Hadad t'onderbracht?
Heb ick vervvonnen niet de macht van d'Amoniten,
Als ick bloedt vervvich roodt Euphrates dede vlieren?
Is Idumea niet in ons gevvelt ghebrocht,
Daer mijnen broeder selff als om de kroone vocht?
Is niet door mijnen list Ramatha overvvonnen,
En 't oorlogh neergeleyt dat Hanon had begonnen?
Wat vvaer u vader toch, 't en vvaer hy 't vvaer door my?
Dat hy my vry bedanckt dat hy noch Koninck zy,
Mijn macht is sijnen schilt, ick mach my vvel vermeten,
Dat hy sijn rijck door my, soo vredich heeft beseten,
'T is vvaer hy vvas door Godt vvel eerst in 't rijck gestelt:
Maer hy heeft dat door my, beseten met ghevvelt,
My dunckt dat sijne gunst van my vvat is ghevvecken,
Om dat ick Amasa, en Abner heb doorstecken,
Dan ick en acht dat niet, eergiericheyt baert nijdt
Hy gaf daer oorsaeck toe, dat hy 't hem selven vvijt
Dat hy daer teghen denckt, vvat dienst ick heb bevvesen,
Als Absalon met hem, in tvvist vvas opgeresen.
| |
| |
Die hem van 't Koninckrijck voorsecker had ontbloot,
Soo ick hem aen den boom niet haestich had ghedoodt.
'T vvas vvonder hoe men hem, om sijn gheluck sach suchten,
'T scheen dat hy liever had voor sijnen soon te vluchten.
'T scheen dat hy liever had te draghen 't onghelijck,
Maer ick svvoer, dat ick hem, ontrecken sou het rijck.
'T verdroot hem dat hy vvas om sijnen tvvil ghestorven.
'T verdroot my, dat hy my, mijn koren had verdorven.
Noyt mach een edel hert verdraghen overlast,
Soo langh het door sijn macht op niemandts dreyghingh past.
Men mach in tijdt van vreught, op geenen tvvist ghedencken.
Godt vvil een vredich rijck, aen onsen Koninck schencken,
Op dat hy met gheluck, als sijnen vader leeft,
Van vvien hy 't Koninckrijck met recht tot erffdeel heeft.
Wat hoor ick voor gerucht? Ick hoor basuynen blaesen,
'T schijnt dat daer oproer is, het volck begint te raesen.
'T en staet my gansch niet aen, 't geroep is veel te groot.
Ick vrees voor ongheluck, vvij sijn voorseker doodt.
Wat kan daer doch ghezijn? Dan dat sy vreughdich leven,
Dat ick tot haeren Vorst, en Koninck ben verheven.
Een yder roept met vreught, Adonias geluck,
Den hemel lacht my aen 'ken vrees gheen ongeluck.
Ick slacht d'opgaende Son, mijn macht vvort aengebeden,
Recht als den dageraet, ben ick op 't aerdrijck heden.
Ick heb fortuyn van voor, gegrepen met het haeyr,
Ick gaen mijn vyandt voor, ick neem mijn saecken vvaer,
Mijns vaders eer vergaet, sijn macht begint te daelen,
Het aerdrijck vvort verlicht van mijn opgaende straelen.
Ick steun op mijn gevvelt, ick iaegh de vrees' van my,
Den Hemel gunt my selff, dat ick vervvinder zy.
| |
| |
Nochtans de koude vrees', is door mijn hert gevloghen.
'T betrouvven op hem selff, heeft menich mensch bedroghen,
Daer sien ick Ionathan, die seyt ons voor ghevvis,
Wat dit gherucht bediedt, off daer te roepen is.
Hy vvordt van yder een, voor redelijck gepresen,
Hy bootschapt ons vvat goets, ick sien het aen zijn vvesen.
Voorseker is 't vvat goets, maer niet voor onsen staet,
'T schijnt dat den Hemel scheurt, off 't aerd'rijck opengaet.
Van al 't geroep des volckx, en 't klincken der trompetten,
Die door haer groot geluyt, den vverschal selff beletten.
Wat oorsaeck heeft het volck, dat het dees vreught bethoont?
'T is om dat Salomon, tot Koninck vvort ghekroont,
Sadoch, en Benaja, met Nathan hem vast leyden,
Naer Gihon om aldaer sijn Salvingh te bereyden.
Een yder volght hem na (Crethi, en Plethi me',
Vereeren sijn Triumph) soo het sijn' vader de',
Hy sit vast op den muyl in Konincklijcke kleeren,
En meyn dat hy terstont van Gihon hier sal keeren.
Om op sijns vaders stoel, off Konincklijcken throon,
'T ontfanghen met veel eer, den Rijckstaff, met de kroon.
Hoe, heeft den Hemel hem, dan teghen hen my versvvoren?
Dat hy voor my verkiest die iongher is geboren,
Dat hy voor my een kindt, een lecker stelt in 't rijck,
Ick berst van onghedult, 'k verloeck dit onghelijck.
De vreese gaf my in, dat dit soo sou gheschieden.
'T is voor ons alderbest, dat vvy met haesten vlieden;
Maer seght my Ionathan, vveet het mijn vader vvel?
| |
| |
Al dat daer wordt ghedaen, geschiet door sijn bevel.
Weet hy oock dat ick 't rijck met macht had ingenomen?
Seer wel, en wilt daer door u moghenheyt voorkomen.
Weet hy oock van ghelijck, dat Ioab is by my,
En dat Abiather verkoren heeft mijn zy?
Hy weet het altemael, niet is voor hem verborghen,
Wy zijn te saemen doodt eer dat vvy sien den morghen.
Wel tot ons ongheluk, sijn vvy voorseker hier,
Sy komen naer het hoff, my dunckt ick hoor ghetier,
Het vluchten is ons best, 't is best met schand gheloopen,
Dan dat vvy met de doodt, ons misdaet hier bekoopen.
| |
Verthoningh.
Daer Salomon van den Propheet Nathan tot Koninck vvordt ghesalft.
|
|
Auteursrechtvrij