Salomon
(1628)–Guilliam van Nieuwelandt–
Auteursrechtvrij
[pagina 7]
| |
Maer leeft naer sijne vvet, houdt sijn ghebodt, en leer,
Die Moyses selver heeft, verkreghen van den heer.
Den heer die door my heeft door sijnen gheest ghesproken,
Den Godt door vvien mijn tongh noyt vvijsheyt heeft gebrocken,
Den Heylandt Israels, die door sijn groote macht,
Ons vaders heeft verlost, en in dit landt ghebracht.
Den Godt die Abraham belooft heeft door ghenade,
Dat als het zant der zee, sou vvorden sijnen sade.
Die Isack zijn verbont in als bevesticht heeft,
En Iacob heeft bethoont dat hy 't beloofde gheeft.
Die tot my heeft gheseydt, soo ghy houdt mijn gheboden,
Oft in mijn vreese leeft, en niet eert ander goden,
So sult ghy lichten klaer, recht als den dagheraet,
Die sonder vvolcken schijnt, als 's hemels oogh opgaet:
Want soo 't groenhaerich loof, dat droogh is en verleghen,
Hem vreuchdich vver verheft, door dauvv, oft soeten reghen,
Sal mijn huys sijn by Godt, vvant hy heeft sijn verbondt,
Met sijnen knecht ghemaeckt, en spreckt door mijnen mondt,
Hy is mijn salicheydt, door hem vvy seeker leven,
Heyl' voorspoet, en gheluck, sal ons sijn goetheydt gheven.
Bemindt daerom voor al, deught, en gherechticheydt,
Soeckt Godt in uvve ziel, in all' eenvoudicheydt,
Wilt in het goede maer van uvven Godt ghevoelen.
Laet uvve liefde noyt, tot hem in u verkoelen.
Siet niet op Astaroth, zijt niet als Belial,
Die Godt als distels vvilt, van d'aerd uytroyen sal.
Doet Camos uyt u hert, doet Milcon gansch verderven:
Want die haer voor sal staen, sal in sijn sonden sterven.
Ghy vveet oock altesaem, hoe dat ick vvas bedacht,
Te bouvven op Godt een huys, die vvonder is van macht.
Daer d'arcke des verbondts in rusten mocht en vvoonen,
Om mijn Godt vruchtich hert tot mijnen Godt te thoonen:
Maer hy heeft dat belet, en liet mij segghen aen,
Dat dit van Salomon, naer my souvv sijn ghedaen.
Door dat ick had ghevoert het oorlogh in mijn leven,
Oock dickvvils bloedt ghestort, en volcken had verdreven.
| |
[pagina 8]
| |
Nu heeft Israels Godt my selff ghesteldt in 't rijck,
Dat ick sou Koninck sijn van Iacob eeuvvichlijck.
Die tot het vorstendom heeft Iuda uytverkoren,
Waer uyt dat Isai mijn vader is gheboren.
En uyt mijns Vaders huys, vvas sijnen lust tot my.
Op dat ick, en mijn zaet een eeuvvich Koninck zy.
Godt siet gheen ouder aen hy kiest naer sijn behaegen,
Wie sijnen naeme vreest, die maeckt hy oudt van daghen,
My die de joncksten vvas, riep hy seer jonck van 't veldt,
En heeft my tot het rijck mijn broeders voor ghesteldt.
Soo vvilt y van ghelijck dat naer my sal gheschieden,
En dat u Salomon sal naer mijn doodt ghebieden:
Want hy heeft door den mondt van Nathan my voorseyt,
Ick heb u Koninckrijck voor Salomon berydt.
Ick vvil sijn vader zijn, hy sal mijn soone vvesen,
Soo langh als hy volhert, in mijnen dienst ghepresen.
Hy sal naer uvve doodt volbrenghen dit ghebouvv',
Op dat ick die my bidt daer in verhooren souvv',
Daerom vermaen ick u o! Israel voor Godts ooren,
Dat ghy aendachtelijck vvilt naer mijn reden hooren.
Soeckt, vreest, en onderhout des heeren trouvv ghebodt,
Dient niemandt als alleen uvvs vaders Iacobs Godt.
Op dat ghy, en u zaet moeght eeuvvelijck bevvoonen,
Dit overvloedich landt, belooft om u te loonen:
Maer ghy mijn liefste kindt, mijn sone Salomon,
Bekent uvvs vaders Godt, daer Iacob door begon.
Dient hem goet vvillichlijck, van ganscher hert in zielen:
Want vie sijn macht veracht, sal hy met macht vernielen.
Godt is die ondersoeckt, ons hert en ons ghedacht,
Hy vindt hem, die hem soeckt: maer vvie dat hem veracht.
Vervvoerpt hy eeuvvelijck, van hem met sijnen saeden,
En straft sijn misdaet straff, door straff van d'onghenade.
Zijt daerom vvel ghetroost, en bouvvt voor sijnen naem,
Den tempel, met het huys tot sijnen dienst bequeam.
Hy is die tot dit vverck u alleen heeft verkoren,
Sijn handt sal met u sijn, soo hy my heeft ghesvvoren.
| |
[pagina 9]
| |
Vreest, noch versaecht u niet, al zijt ghy ionck en teer:
Maer bouvvt, en maeckt dit huys tot heylighdom den Heer,
Ghy sult naer dit bevvorp den Tempel laeten bouvven,
Dit is soo 't Godt begheert dat vvy hem maecken souvven.
Ick heb daer toe versocht, silver, metael, en gout,
Iser, yvoor, en steen, ceder, en ebben hout.
Veel goudt in overvloet, tot kandelaers en vaeten,
Van al dat ick beveel, en sult ghy niet naer laeten.
Den heer sal met u zijn, tot dat het zy volendt,
Soo ghy hem maer alleen, voor uvven Godt bekendt.
Salomon.
Godts kennis maeckt ons vvijs, sijn leven leert ons leven,
VVie honghert naer de deught, sal hy sijn voedtsel gheven.
‘Sijn segheningh maeckt rijck, al doet den mensch gheen moyt,
Uyt sijnen schoot alleen, al' ons vvelvaeren vloyt.
De vreese van de Heer, die leertmen door het lijden,
Hy maeckt ons leden sterck, en leert ons vvillich strijden.
Sijn vvijsheydt maeckt ons rijck, hy is als een fonteyn,
Die van de berghen vloeyt, en maeckt ons zielen reyn.
Sijn oogh' aenschouvvt het al, niet is voor hem verborghen,
VVie op sijn paden gaet, en heeft gans niet te sorghen.
Sijn vveghen zijn ghebaent, hy leydt ons tot de deught,
Hy treckt en leydt ons ziel, sijn vvooningh is vol vreught.
Den goeden heeft alleen, in Godt sijn vvel behaeghen,
Den quaden, als den dvvaes, verkorten sijne daghen.
Veel beter als het gout, is vvijsheydt off verstandt:’
Want sy sit, neffens Godt, en aen Godts rechter-handt,
Sy vvas eer d'aerde vvas, sy is met Godt ghevaeren,
Eer dat den hemel vvas, eer dat daer diepten vvaeren.
Eer dat de berghen hoogh, off schoon fonteynen klaer,
Beuloyden 't grafich veldt, vvas haer kracht openbaer.
Eer dat de vvoeste zee, vvas in haer perck ghesloten,
Eer dat Aquari oyt den reghen had' ghegoten.
Off eer het fondament van den aerd'bodem lagh,
Was sy in Godes raedt, langh voor den eersten dagh.
Door haer vvillick tot Godt, en tot sijn goetheydt vlieghen,
| |
[pagina 10]
| |
Haer vleughels zijn ghewis die niemant kan bedrieghen.
Door haer wil ick den Heer, ontfanghen in mijn hert,
Op dat mijn Koninckrijck, door hem gheseghent vvert.
Door haer vvil ick den heer, volbrenghen u bevelen,
En voor sijn aenghesicht, al u ghesanghen spelen.
Door haer, en door den heer, den heer die eeuvvich leeft,
Leeft David, en sijn saet, dat Godt verkoren heeft.
David.
Ghy siet o! Israel, vvat soon my is gheboren,
Ghy siet vvie Godt in 't rijck, naer my, u heeft verkoren,
Ghy siet vvie naer mijn doodt, volbrenghen sal 't ghebouvv.
Sijt hem soo ghy my vvaert ghedienstich, en ghetrouvv.
Al is hy ionck, en teer, 't is groot dat hy sal maecken,
Geen vvooningh van den mensch: maer vvaer in Godt sal waecken.
Wie nu vrijvvillich is, die geeff hem van sijn goet,
Naer dat hy 't van den heer besit in overvloedt.
Ick heb hem in gheschrift, ghegheven all' de naemen,
Die nut sijn tot den dienst sijt dienstich altesaemen.
Den Godt die Iacob heeft naer vvensch ghebenedijdt,
Die seghen u alt'saem, soo ghy ghedienstich zijt.
Zadoch.
Wy heffen tot u heer, ons herten met ons handen!
Want ghy ghenadich zijt, en sorght voor uvve landen.
Wy dancken u ô Godt! Dat ghy ons David gaeft.
Die ghy met uvven gheeft, en vvijsheydt hadt beghaeft.
Wilt Heere van ghelijck, aen Salomon nu gheven.
Een vvijs verstandich hert, om naer u vvoort te leven.
|
|