Poëma vanden mensch

[p. 14]

Ad Zoilvm.

BErisper zijt verblijdt, hier is noch wat te laecken,
Mijn moeyt heeft u bereydt, dat u seer nut sal sijn;
Maer schimper eer ghy suyght wt dit mijn werck vernijn,
Soo siet of ghy dat wel verbet'ren soudt in't maecken.

V hert dat nijdigh is doet u afgunstich haecken,
Te vinden iet waer door ghy schimpen mocht met schijn,
Argas acht ghy my weer; maer Argas doet u pijn:
En soeckt door laster const tot Argas eer te raecken.

Dan Zoile, lastert vrij dat u aendoet verdriet,
Het laecken by het doen dat acht ick min al niet,
Laeckt vrij, al u ghelaeck sal uwen naem vermeeren.

Den laster die ghy doet en toont maer uwen nijdt,
Het laecken toont ons oock dat ghy afgunstigh zijt:
'tVerachten is maer windt, ick prijs het beter leeren.

Anagramma. Dient vwen Al.