Poëma vanden mensch

(1621)–Guilliam van Nieuwelandt– rechtenstatus



[pagina 12]
Tot lof vanden Const-rijcken Gvilliam van Nievwelandt, over het dichten van dit teghenwoordich boeck. Sonet. WIe stell' my nu ter handt iet weerdighs om te loonen Den cloecken Nieuwelandt die weer sijn conste baert, En wapent oock met een, die voor de Doodt vervaert Tot nu toe sijn gheweest, al die d'aerd'-rijck bewoonen. Des Wereldts ydelheydt, gaet hy hier fraey verthoonen, En des leuens elend, die hier den tijdt vergaert, Dat cont ghy weten best, ghy mannen oudt beiaert, Als ghy in u ghemoet tredt sonder te verschoonen. De Doodt prijst hy u aen voor d'alder soetste rust, Dat hy, die was vervaert in't steruen, nu schept lust, Wilt dan verstanden wijs u vlijtich derwaert keeren: En seght, ghewenste Doodt waerom dus langh gheroeft, Als al dat ons hier lieft, int eynd' ons meest bedroeft? Onthoudt dees leeringh dan den Nieuwelant ter eeren. Per. I. Thievllier Deken vande Peoene tot Mechelen, den 17. Iulij, Anno 1620.